Porno - Irvine Welsh

Genre:
Drugs, sex maar geen rock&roll

In 't kort:
Porno is het vervolg op het zeer succesvol verfilmde Trainspotting uit 1993. We maken na 10 jaar opnieuw kennis met Sick Boy, Mark Renton, Frank Begbie en Spud.

We volgen deze personages terwijl hun paden weer kruisen, nadat ze in die 10 jaar ver uit elkaar zijn gaan lopen.

Rode draad is de pornofilm (Seven Rides for Seven Brothers) die Sick Boy in een achterkamertje van zijn pub in Leith gaat opnemen (vandaar de titel).

Hij schakelt daarbij de hulp in van Mark Renton, die in de voorbije jaren in Amsterdam (!) een succesvolle technoclub uit de grond heeft gestampt.

Mijn oordeel:
"Porno" begint heel erg goed. Het is leuk geschreven en de kritiek op onze moderen "IKEA-bland culture" die Irvine Welsh door de mond van vooral Sick Boy afvuurt, is ook scherp en grappig.

Alleen: dat is voor eventjes wel grappig, maar na verloop van tijd (200-tal pagina's) is het frisse eraf en wordt het meer een gezeur. Het valt ook vrij snel op dat de personages vooral leuk zijn omdat je ze nog herkent van Trainspotting (in mijn geval van de film: ik zag de gezichten van de acteurs voor me terwijl ik het boek las en hoorde ook hun stemmen). Ze lopen er soms ook vooral een beetje voor spek en bonen bij. De rol van Spud is niet echt duidelijk. Begbie is erbij om weer voor het zinloze geweld te zorgen. En de pornofilm zelf: nou, niemand schrikt nog van een beetje expliciete sex in een boek. En het is nooit mooi of prettig om te lezen, eigenlijk.

Misschien allemaal wel de bedoeling van Irvine Welsh, maar ik was het na 200 pagina's toch een beetje beu. Dat ik het boek heb uitgelezen, toont dat Irvine Welsh met de personages uit Trainspotting leuke personages geschapen heeft, maar het werd toch een struggle op het einde (478 pagina's is het boek). Er zijn echt hele hoofdstukken bij die niets te betekenen hebben.

Het Schotse dialect, dat Welsh gebruikt als voornamelijk Begbie en Spud aan het woord zijn, is sowieso best moeilijk om te lezen en je moet het echt in je hoofd horen om het te kunnen verstaan. Dat verdwijnt echter wel na verloop van tijd, maar dat kan wel een reden zijn om het boek links te laten liggen (was ook de reden waarom ik Trainspotting niet gelezen heb).

Ook de personages blijven vlak, en dat is voornamelijk omdat er maar liefst 5 verschillende vertellers zijn in dit boek. Naast de 4 musketiers heb je ook nog Nikki, die voor Sick Boy's charmes valt en één van de hoofdrollen in zijn film zal spelen.

Al bij al een teleurstelling, dit boek. Ik zag vast niet alle lagen in het boek dat Welsh er in gestopt heeft, maar ja, het moet je dan wel interesseren om ze te vinden. Het boek moet het hebben van de populariteit van de personages, maar ook dat is onvoldoende om het hele boek door te werken.


Eindoordeel:
Leuk in het begin, maar vervlakt heel erg na ongeveer 200 pagina's. In de beperking toont zich de meester, en dat is nou net wat Welsh hier is vergeten. En dat het einde best voorspelbaar is, al ergens halverwege het boek zelfs, tja, dat helpt niet.

**

PS: de meeste echte reviews (van echte, gekwalificeerde recensenten) spreken mij tegen, by the way, so don't let the 2 stars put you off.