Genre: familiegeschiedenis / dramaIn't kort:
Bij het overlijden van Rosamund laat ze een reeks cassettebandjes na, gericht aan Imogen, de dochter van haar nicht Beatrix.
In het boek beluisteren we deze tapes. We krijgen daarbij het verhaal van haar geschiedenis en hoe haar liefde / vriendschap voor Beatrix een soms leuke maar meestal dramatische rode lijn vormt door haar leven. Rosamund vertelt dit verhaal aan de hand van een twintigtal foto's die ze heeft geselecteerd.
Mijn oordeel:
Ik ben het boek beginnen lezen omdat tijdens de vakantie mijn andere boeken uit waren en Inez deze al uit had. Zij had al eerder boeken van Coe gelezen en was daar ook positief over. Zo ook bij dit boek.*
Het boek is ook goed. Het verhaal van Rosamund is aangrijpend en spannend genoeg om je te laten doorlezen. Dat je het gevoel hebt mee te luisteren naar de cassettebandjes helpt daar ook bij. Het is de intieme sfeer van een verhaal bij het haardvuur die je hier krijgt.
Het verhaal kent door het gebruik van de foto's als verhaallijn soms sprongetjes maar eigenlijk klopt dit met de opzet van het boek: het zijn de laatste dagen van Rosamunds leven, ze probeert zich alles te herinneren. In ons geheugen is ook niet alles een doorlopend verhaal; het zijn eerder fragmenten, flitsen, momentopnames.
Goed boek dus, laat zich lekker lezen en er zitten geen goedkope emoties in het boek. Het is een eerlijk, emotioneel verhaal dat je af en toe wat rake klappen verkoopt. Het leven van Rosamund was, door haar eigen toedoen en dat van anderen, niet altijd een pretje.
Eindoordeel:
Ik ga vaker wat van Jonathan Coe lezen. ****
*Inez zou dit eigenlijkook hier bespreken, maar ik ben haar voor...
1 opmerking:
De boekbespreking van dit boek zat nog op mijn to-do lijstje, dus goed dat Jan het dan maar heeft gedaan.
Ben het eens met de bespreking. Misschien aan toevoegen dat ik toch zeker twee keer echt getroffen werd door het verhaal en een of meerdere traantjes moest wegpinken. Ik voelde echt met arme Rosamund mee.
Inez
Een reactie posten