In't kort:Voor wie de film gezien heeft, zal het verhaal wel bekend zijn: Lewellyn Moss stuit tijdens de jacht in de barre Texaanse woestijn op een slagveld ten gevolge van een vermoedelijk misgelopen drugstransactie. Hij vindt er bijna evenveel lijken als kogelgaten, naast een shitload of drugs. Wat verderop vindt hij de geldkoerier, ook al dood. Lewellyn neemt het geld mee.
Hiermee start hij een onwaarschijnlijke achtervolgingsthriller waarin hij moet proberen de onstopbare en compleet gestoorde premiejager Anton Chigurh af te houden.
Sheriff Bell, een oldtimer, in wiens county de misgelopen drugstransactie heeft plaatsgevonden, loopt steeds achter de feiten aan en kan weinig meer doen dan de lijken onderweg tellen en zich hoodschuddend afvragen waar we in godsnaam mee bezig zijn.
Mijn oordeel:
Ik was van de film niet heel erg gecharmeerd, terwijl ik mezelf toch tot de liefhebbers van de films van de Coen broers reken. Te traag, te nietszeggend, te doelloos leek de film me. Bij het boek echter klopt het wel allemaal. Zonder dat het boek trouwens veel antwoorden geeft. Dit is een parabel over het verschuiven van goed en kwaad, het afglijden van de Amerikaanse maatschappij naar steeds diepere dalen. Inderdaad geen land voor oude mannen: het gaat hun verstand en hun begrip te boven hoe het zo ver is kunnen komen.
Ik was van begin tot eind aan dit boek gekluisterd. McCarthy registreert voornamelijk de gebeurtenissen. Deze puur registrerende stijl werkt bijna hypnotiserend en jaagt de lezer door het boek. In slechts spaarzame persoonlijke interventies door Sheriff Bell krijgen we een soort van sociale kritiek. Deze steeds cynischer interventies van Sheriff Bell verheffen een al zeer goed opgebouwde en spannende roman naar een hoger niveau.
Eindoordeel:
Zeer van genoten. Ik wil nu eigenlijk de film nog eens bekijken.
****1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten