In ’t kort: De ondertitel verklaart al veel: ‘Ten things
all sports fans should do before they die”. Gorant, journalist van Sports Ilustrated onderneemt een
pelgrimstocht langs 10 grote sportevenementen (op één na, Wimbledon, allemaal
Amerikaanse. Uiteraard.). De Super Bowl, de Daytona 500-race,
baseballwedstrijden bij de Chicago Cubs en de Boston Red Sox, de Kentucky
Derby-paardenrace, een American Football-wedstrijd van de Green Bay Packers, de
finale van het College Basketball-kampioenschap, allemaal passeren ze de revue.
Inderdaad, allemaal dingen die ik zelf ook wel eens wil meemaken
Mijn oordeel: de introductie zet al onmiddellijk de toon.
Gorant is een 40-jarige (ex?-)sportfanaat, die het supportersvuur uit zijn
jeugd een beetje is verloren. Toen hij tiener was, leefde hij alleen voor
sport, kende statistieken uit het hoofd, miste geen enkele wedstrijd van zijn
lievlingsteams, weende en juichte bij hun prestaties. Door de jaren heen
verschrompelde de bezetenheid, en dat vindt hij eigenlijk een beetje jammer.
Hey, that’s
me ten voeten uit. Ik herinner me nog dat ik met een aftandse recorder zelf
commentaar gaf bij het WK Veldrijden, toen gewonnen door – ik vergeet het nooit
– Klaus-Peter Thaler. Maar mijn liefde voor de (Europese) sport is door de
jaren heen getaand. Weg de live or die-liefde
voor blauw-zwart (ik kijk nauwelijks nog naar wedstrijden, laat staan dat ik
weet wie in de basis-elf staat), weg de obsessie met Belgisch basketbal
(gestorven samen met Bavi Vilvoorde), weg het gepalaver over de rondjes-33 in
het schaatsen (daar zitten de kids wel voor iets tussen, ik kan en mag
nauwelijks tv kijken op zondagnamiddag).
Gorant start zijn pelgrimstocht bij de Superbowl, de Daytona 500 en de
College Basketball-finale, waar hij overweldigd wordt door de massa en de
studentikoze sfeer. Nadien wordt het wat meer “upper class” met de Kentucky
Derby, het Masters-golftoernooi en Wimbledon (waar hij vruchteloos op zoek gaat
naar de befaamde strawberries-and-cream) om te eindigen bij de rechtgeaarde
supporters in Boston, Green Bay en Chicago.
Meer dan een pelgrimstocht is dit ook een zoektocht naar zichzelf. En
dat geeft aanleiding tot wat introspectie van de lezer zelf, dus ook bij mij.
En dat geeft het boek een onverwachte meerwaarde. Ook dit boek lag al lang
klaar op de plank, en ook van dit boek heb ik me achteraf beklaagd dat ik het
niet vroeger gelezen heb.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten