In't kort:Mila is Roma zigeunerin een eerste generatie immigrant in Groot-Brittanië, waar ze met haar ouders en familie in een caravan woont.
Nio Niopoulos is de zoon van Griekse immigranten die jarenlang als ijskreemventers hard gewerkt hebben om de kost te verdienen. Nio zelf wil kunstenaar worden en woont in een zelfgefabriceerd huisje op het kerkhof. Samen zullen zij een vreemd koppel vormen.
Naast deze twee hoofdpersonages lopen nog personages rond in het London van de vreemdelingen die allen op een of andere manier verweven zijn of zullen worden met Mia en Nio. Zij wonen allemaal rond en op Muswell Hill in Londen.
Mijn oordeel:
Deze roman heeft m.i. goede bedoelingen maar mist een beetje zijn doel. Het is duidelijk dat dit een beschrijving wil zijn van de vaak moeilijke omstandigheden waarin deze vreemdelingen moeten leven en hoe de gevaren van de grootstad steeds om de hoek loeren. Mila is bijvoorbeeld een uitermate knappe jongedame (wordt ons tot vervelens toe gemeld door de auteur) die nagestaard wordt door steevast kwijlend jong en oud. Dat verkrachting om de hoek loert, verbaast de lezer dan ook niet. Anderen slagen er dan weer niet in te ontsnappen aan hun lot.
Nio en Mila moeten daarbinnen het hoopgevende licht aan het einde van de tunnel. Hun liefde zal alles overwinnen, is sterker dan de miserie.
Grootste probleem, volgens mij, van dit boek is dat alle personages zeer eendimensionaal zijn en nauwelijks of niet door een leercurve gaan. Ze dienen enkel als vehikel om een bepaalde type mens voor te stellen, een cliché... Het boek wordt daardoor steeds saaier en de boodschap interesseerde me op den duur ook niet meer echt. Wat me interesseerde was het boek uit te krijgen.
Eindoordeel:
Te eendimensionale personages zorgen voor een cliché-matige boodschap.
**
Geen opmerkingen:
Een reactie posten