Het Grote Uitstel - Marc Reugebrink

In't kort:
Het boek volgt de opgroeiende Daniel Rega. We beginnen met de puberende Rega in een Hollands dorpje eind jaren '70. Vervolgens vinden we hem terug tijdens zijn studententijd in Groningen om te eindigen eind jaren '80 in Berlijn.

Rega groeit op in een tijd van grote sociale omwentelingen. In de jaren '70 hadden we de tijd van het links terrorisme (o.a. de Rote Armee Fraktion). Ook in zijn dorp wordt een pand gekraakt om er een links café te maken.

Rega snapt het echter niet allemaal. Hij wordt vooral meegezogen zonder te beseffen wat het werkelijk allemaal betekent. De vrienden die hij treft bepalen zijn levenswandel en sturen zijn overtuigingen. Zijn politieke ontluiking loopt parallel met zijn sexuele ontluiking. Na het letterlijk uiteenspatten van zijn eerste grote liefde (samen met het afbranden van het café) komt het nooit meer goed.

Mijn oordeel:
Als je niet 100% op de hoogte bent van alle politieke ontwikkelingen in Nederland, dan is het niet altijd duidelijk wat de verbanden zijn. En dat weerhield me ervan om dit boek echt te vatten, om echt in het verhaal te duiken.

Daniel Rega is daarnaast echt ook wel een verknipte jongen. En dat maakt het moeilijk om een connectie te maken. Hij heeft een onvermogen om de Liefde in een rationeel licht te bekijken en in zijn zoektocht naar de Ware Liefde doet hij echt vreemde dingen. Dit mondt uit in een walgelijke actie aan het einde van deel 2.

Deel drie is het slapste, al ken ik daar dan weer wel de geschiedenis. Nu ja, het verband Berlijn en 1989 is voor iedereen  wel duidelijk zeker? Ook hier loopt Rega rond als een ontsnapte malloot die tenmidden van de grote omwenteling uiteindelijk ook de culminatie vindt van wat eigenlijk uiteindelijk alleen maar de zoektocht naar (ik kan het niet anders noemen) de ideale vagina is. Noot: die vindt hij niet in een mens...

Wat het boek leuk maakte en waardoor ik het uitlas, is de schrijfstijl. Die is "anders": heel los, met een niet perfecte, zich niet alles altijd meteen herinnerende schrijver. Dat maakt het soms ook grappig en toont die tijd zoals hij best getoond wordt: met hiaten in je geheugen. En de andere personages buiten Rega zijn wel likeable, en dat wil je dan weer wel lezen.

Eindoordeel:
*** Omdat de schrijfstijl zo leuk is.

Skippy Dies - Paul Murray

In't kort:
Skipy Dies gaat over Daniel - Skippy - Juster, een jongen (puber) in een gerenommeerde kostschool in Ierland. Het boek begint meteen met de dood van Skippy bij een doughnut eating contest tussen hemzelf en Ruprecht, een al even nerdy en onaantrekkelijke jongen met wie hij de kamer deelt op het internaat.

In de rest van het verhaal keren we terug in de tijd en ontdekken we de gebeurtenissen die uiteindelijk zullen leiden tot zijn plotse dood. Zijn verliefdheid op Lori uit de naburige nonnenschool, zijn lastige thuissituatie (die slechts traag uit de doeken wordt gedaan) etc.

Het is een verhaal niet alleen over opgroeien als puber (met alles hormonale karakterstoornissen die dat meebrengt) maar ook over het leven in een katholieke school en in een stad, met sociaal onrecht, drugs etc.

Mijn oordeel:
Het boek begint lekker. Paul Murray beschrijft op een grappige manier over het leven op het katholieke internaat en heeft daarvoor een aantal goede personages bij elkaar geschreven. Naast Ruprecht en Skippy heb je bijvoorbeeld ook Howard the Coward, de leraar geschiedenis die een typische sukkel is die denkt zijn leven te kunnen ontvluchten door een flirt met een blonde vervangleerkracht op de school.

Er zitten ook best wat verhaallijnen in die de lezer geïnteresseerd houden en waar je dan toch het fijne van wilt weten (maar dat komt uiteraard pas aan het einde).

Daar zit meteen ook de negatieve kant van dit boek: het wil heel veel zijn. De schrijver verweeft zelf een grapje dat Howard zich een beetje ziet als Robin Williams in Dead Poets' Society, maar de gelijkenissen zijn er wel. Het is aan de ene kant grappig, aan de andere kant best een donker boek (kanker, scheidingen, drugs, moord, seksueel misbruik...) en ik heb de indruk dat het boek te veel wilde zijn. Het soms exuberant grappige van sommige situaties en personages (Ruprecht Van Doren is een klassieker en daar had ik een zeer duidelijk beeld van) viel niet altijd te rijmen met het drama. Door de verhaallijnen zit je soms te lang op één aspect te kauwen (Howard's verliefdheid op Miss McIntyre hoefde niet zo lang en is beetje cliché) terwijl andere zaken onderbelicht worden. Halley, de Amerikaanse vriendin wordt als het ware 'vergeten', terwijl daar toch een mooie lijn zat.

Het einde (het derde deel van het boek, de nasleep van Skippys overlijden) is weer wel heel mooi en bij momenten zelfs zeer ontroerend, zeker hoe de vrienden van Skippy onhandig proberen om te gaan met zijn heengaan is zeer gevoelig gebracht.

Daardoor mist het boek een beetje evenwicht. Het slaagt daardoor ook net niet in zijn opzet. Maar ik zou het zeker niet afraden. Nu ik er een weekje over heb kunnen nadenken is mijn scherpere kritiek wat afgezwakt en beoordeel ik het toch als aangenaam leesvoer. Het is wel een klepper (661 pagina's).

Eindoordeel:
***1/2

PS: Browsend door commentaren op Internet vindt de ene het zeer goed, de andere valt over clichés. Ik zit ergens tussenin.

Around the World in Eighty Days - Michael Palin

In't kort:

Verslag van Michael Palin's eerste reisprogramma voor de BBC, in 1988, waarin hij Phileas Fogg probeert te evenaren door met in die tijd ook al beschikbare reismiddelen in 80 dagen de wereld rond te reizen. Dus zonder gebruik te maken van een vliegtuig.

In deze versie blikt Palin, na 20 jaar, in een extra hoofdstuk terug op die eerste reis en de mensen die hij is tegengekomen.

Mijn oordeel:

Ik had nood aan een vlot leesbaar boek voor een regenachtige middag in Oletta (Corsica) waar ik niet al te zware inspanningen moest voor doen. Deze reeks met Palin was indertijd ook bij ons veel bekeken en vond ik best leuke televisie. Michael Palin is geknipt om een programma als dit licht en entertaining te brengen.

Dit boek brengt niet veel meer dan wat het programma deed en verwacht ook hier van Palin geen zware maatschappijkritiek. Maar het is alleen al leuk omdat je kan zien hoe enorm de wereld veranderd is in 22 jaar. In 1988 stond er nog een muur in Berlijn (komen ze wel niet) maar was China zwaar onderontwikkeld (nu kan je met ongeveer 450 per uur door China reizen, toen verre van), van al die oliestaatjes waar nu de grootste wolkenkrabbers staan was nauwelijks wat te melden.

En het las ook echt vlot, al ben je beter af met een Bryson om echt leuke reisliteratuur te schrijven. Dit boek is vooral leuk als je de beelden ooit hebt gezien.

Eindoordeel:

Toch leuk genoeg en een halve ster extra voor nostalgie.

***1/2

A place of execution - Val McDermid

In 't kort: In december 1963 raakt de 13-jarige Alison Carter uit het gehucht Scardale vermist. Inspecteur Bennett leidt het onderzoek en concentreert zich op de stugge en achterdochtige inwoners van het dorpje. Langzaam maar zeker weten die hem naar verschillende sporen en plaatsen te leiden die meer dan voldoende aanwijzingen opleveren en naar één verdachte leiden.

Mijn oordeel: Ik vond dit boek op vakantie in een hotel en nam het mee voor als alle andere boeken gelezen zouden zijn. Een eerdere Val McDermid "The Grave Tattoo" was me zeer goed bevallen, dus dit zou vast weer een succes zijn. Dat was het inderdaad. Het rustige tempo waarin je als lezer mee wordt genomen naar deze geïsoleerde streek en deze bewoners, hen mee bezoekt en ondervraagt, zorgt voor een dichte betrokkenheid bij de gebeurtenissen. Bovendien weet je tot op het einde niet precies wie het gedaan heeft, wat er is gebeurd, waar het lijk is. Er is wel iemand veroordeeld, maar was dat terecht?Spannend en raadselachtig tot op het einde. Heerlijk!

Eindoordeel: ****1/2

The Anniversary Man - R.J. Ellory

In 't kort: Als tiener is John Costello nipt ontsnapt aan de seriemoordenaar die zich "The Hammer of God" noemde. Ongeveer twintig jaar later is er opnieuw een seriemoordenaar aan het werk: hij kopieert moorden die op exact dezelfde wijze en op exact eenzelfde datum maar jaren geleden plaatsvonden. Detective Irving moet deze Copycat zien te vinden en stuit al snel op John. Deze is vanuit de gebeurtenis uit zijn verleden gefascineerd door seriemoordenaars en werkt als crime researcher voor een lokale krant. Hij helpt Irving in de moeizame zoektocht naar de moordenaar, maar is tegelijkertijd zelf ook verdachte.

Mijn oordeel: Het verhaal doet heel erg écht aan, alsof er een waar gebeurde case wordt gevolgd. De schrijver heeft dan ook blijkbaar gebruik gemaakt van waar gebeurde seriemoorden en daar een verhaal rond geschreven. Het boek gaat vooral in op de moorden, hoe die gepleegd worden en daarnaast de moeizame zoektocht naar de moordenaar. Het is niet zozeer een "whodunnit" maar meer een "howdunnit". Er wordt niet gefocust op de verdachten, die zijn er heel lang eigenlijk niet, maar op hoe moeilijk het is een seriemoordenaar te vinden met de beschikbare middelen. Een stuk realistischer dan veel andere detectives, maar ik lees toch liever een klassieke "whodunnit" waarin een handvol verdachten opgevoerd worden die het eigenlijk allemaal wel kunnen zijn. Ik ga nog wel zeker eens iets van Ellory lezen.

Eindoordeel: ***

The Hollow - Agatha Christie

In 't kort: Lucy en Henry Angkatell hebben verschillende familieleden en kennissen uitgenodigd op hun landhuis "The Hollow". Net wanneer Hercules Poirot een dag later op uitnodiging verschijnt voor de lunch treft hij het lichaam van dokter John Christow aan. Zijn vrouw heeft een pistool in haar hand dat vervolgens door de maîtresse van John, Henrietta, uit haar hand wordt gegrepen en in het zwembad wordt gegooid. In plaats van te komen lunchen kan Poirot weer beginnen aan zijn zoveelste moordzaak. 
 
Mijn oordeel: Ik had dit boek als reserveboek meegenomen op vakantie. Ik had het ooit al gelezen, maar omdat ik op vakantie altijd verzekerd moet zijn van voldoende aangenaam leesvoer, stopte ik het in het koffer. Uit de biografie over Christie had ik een lijst samengesteld van de boeken die ik zeker nog eens moest lezen omdat dit haar beste zouden zijn. In een fantastisch art-nouveau hotel op Corsica, Les Roches Rouges, stapte ik toevallig binnen in een perfecte locatie voor een Agatha Christie detective. Dáár moést dit boek gelezen worden, het kon niet anders.
In tegenstelling tot wat de biografie oordeelt (één van haar beste) vind ik "The Hollow" goed, maar niet bij de top 10 horen. Het was vooral een extra leuke leeservaring in het bijzondere hotel.
 
Eindoordeel: ***1/2

Vochtige streken - Charlotte Roche

In 't kort: Helen heeft, zoals alle vrouwen, geleerd om bepaalde wetten met betrekking tot hygiëne en lichamelijk verzorging na te leven, maar lapt dat volledig aan haar laars. In tegenstelling: ze doet dingen met haar lichaam, met name rond haar schaamstreek, wat je als lezer zelf nog niet zou verzinnen (ik althans niet). Na een ongelukje tijdens het anaal scheren komt Helen in het ziekenhuis terecht waar ze geopereerd moet worden aan haar aars. Al liggend in bed vertelt ze ons al het onsmakelijks dat ze met haar lichaam uitvreet.

Mijn oordeel: Ik wilde dit boek eens lezen omdat het een aantal jaren geleden zeer sterk als "feministische literatuur" gepropageerd werd. Tegen al die verzorgingswetten waar vrouwen aan zouden moeten voldoen omdat ze er jong, fris en picobello uit moeten zien wordt met dit boek hevig geprotesteerd. Ik was voor het lezen wel al door verschillende recensies gewaarschuwd: je vindt dit boek een openbaring of je vindt het gewoon smerig. Ik hoor bij de laatste groep lezers. Niet alleen omdat het gewoon overdreven onsmakelijk is, ook  inhoudelijk is het een erg weinig boeiend verhaal. Het hoofdpersonage vond ik allesbehalve sympathiek en het was dan ook jammer dat ze op het einde niet stierf aan haar anale verwondingen.
 
Eindoordeel: **

Legende van een zelfmoord - David Vann

In 't kort: Roy doet in een aantal verhalen verslag van zijn leven. Een leven met een psychisch instabiele vader en een scheiding tussen zijn ouders zorgt ervoor dat Roy ons weinig aangenaams te vertellen heeft. Dit naargeestige leven vermengd met het kille klimaat van Alaska, de plaats waar de verhalen zich afspelen, zorgt voor een beklemmend en onaangenaam gevoel bij de lezer.

Mijn oordeel: Het is een bijzonder boek, waarvan je niet zo goed weet wat nu écht gebeurd is en wat niet. Je weet dat het semi-autobiografisch is en dat de vader van de schrijver zelfmoord pleegde. De verhalen zijn een soort van verwerking van die gebeurtenis. Ik was met name onder de indruk van het centrale verhaal in het boek "Sukkwan Island" waarin vader en zoon in the middle of nowhere en aan elkaars lot over gelaten maanden lang in een hut wonen en voedsel verzamelen. De angst en onzekerheid die de zoon voelt alleen zijnde met zijn suïcidale vader was zeer voelbaar. Daarbij bouwt dit verhaal een zeer sterke spanning op die je doet doorlezen.
 
Eindoordeel: ***1/2