De verzamelde reiscolumns en andere - stukjes van Nooteboom over zijn reizen naar de Verenigde Staten.
Mijn oordeel:
Nooteboom is iets dat je traag moet lezen om het te appreciëren, met momenten van reflectie. Net zoals hij reist, vermoedelijk.
Ik ben meestal van het stug en snel doorlezen. Op die manier lees ik vrij veel maar vergeet ik ook snel heel veel. Je zal mij zelden of nooit betrappen op citaten. Namen van hoofdpersonages zijn even vluchtig als wijsheden en kennis die ik in de boeken opgedaan zou kunnen hebben.
Gelukkig heb ik Boekenwijzen om tenminste te zien wat ik dan eigenlijk allemaal gelezen heb...
Bij Nooteboom kan ik die leesaanpak niet toepassen, omdat het dus traag genuttigd moet worden. En dan merk ik dat dit niet mijn leesstijl is en ik er dus toch minder van geniet. De reisverhalen van Nooteboom zijn ook meer een 'sensorisch en cultureel relaas' eerder dan een feitelijk vertellen en weergeven. En ik merk dat ik meer van die tweede aanpak houd. Een beetje meer in de stijl van Bill Bryson dus. Je leert wat bij, ook, dan.
Nu, de vergelijking loopt mank: dit is niet één verhaal maar een verzameling van kortere stukjes, en als je ze apart leest in een krant of tijdschrift, dan is zo'n moment van rust net even welkom. Bij een opeenstapeling ervan dreigt een narcose :-) En dat associeer je dan niet met het "Avontuur" uit de titel.
Het is een beetje zoals bij een bundeling kortverhalen: van zodra het een beetje begint, is het plots gedaan. Je hebt het gevoel dat er wat mist. En ja, dan ware het verstandiger om veel langer over dit boek te doen, af en toe een stukje te lezen als tussendoortje tussen andere boeken in.
Eindoordeel:
Een neutrale ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten