Autobiografie van David Millar, groot Brits wielertalent maar ook dopingzondaar. Na een schijnbaar zorgeloze jeugd in Hong Kong (vader was een lijnpiloot) en het ontdekken van zijn talent als wielrenner, wordt hij op zijn 20e wielerprof in 1997, op het moment dat het dopinggebruik - en dan vooral EPO - gezien werd als een noodzakelijk kwaad. Hoewel hij de eerste jaren halsstarrig zich tegen doping verzet, bezwijkt Millar uiteindelijk toch en behaalt zo een aantal grote successen, zoals het wereldkampioenschap tijdrijden in 2003.
Tot hij niet veel later wordt opgepakt in zijn woonplaats Biarritz en als dopingzondaar wordt ontmaskerd.
Dit boek vertelt over zijn leven voor, tijdens en na de dopingcrisis.
Mijn oordeel:
Ik heb het nogal voor (auto-)biografieën van en boeken over wielrenners. Na ondermeer de biografieën van Graeme Obree en VDB las ik een aantal zeer lovende kritieken over "Racing Through The Dark". Hoewel David Millar een renner is van nà de tijd dat ik (half) verslaafd was aan wielrennen kijken en ik er daarom ook niet zoveel mee heb (hij wint wel eens een proloog een keer), heb ik het toch maar gekocht en gelezen.
En het is best vlot geschreven. Alleen is het natuurlijk makkelijk om, na betrapt te zijn, grootmoedig toe te geven dat je een gebruiker bent geweest en nu clean wilt verder fietsen. En vooral te schieten op die renners die al gepakt zijn. Gaumont en Vandenbroucke worden (terecht) door de mangel gehaald, maar andere dopingzondaars die niet gepakt zijn krijgen dan een bijnaam. Tot zover de grote onthullingen, de grove borstel door het systeem etc... Als zij het zijn die hem naar de doping hebben geleid, waarom ze dan nog steeds beschermen?
Op mij kwam Millar over als een beetje een zeur en iemand die, ondanks dat hij nu dan zogenaamd moedig toegeeft dat hij betrapt is, toch vooral de schuld van zich afschuift: "Ja, maar mijn ouders zijn gescheiden", "Ja, maar, het team heeft me niet geholpen ertegenin te gaan"... boehoe, zeg. Hij is ook een beetje een nijdig mannetje dat problemen heeft met iedereen die hem niet meteen geweldig vindt. Ja, hij lijkt eigenlijk een beetje een verwend jongetje...
Eindoordeel:
Half-interessante inkijk in het wielerleven en hoe je naar de doping wordt gedreven, maar het cirkelt eerder rond het rioolputje dan dat het het deksel er vanaf haalt.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten