Eléazard von Wogau woont in Alcàntara, Brazilië, en is er correspondent voor een Franse krant. Ondertussen werkt hij aan een biografie van Athanasius Kircher, een erudiet jezuïet uit de 17de eeuw, waarbij hij diens leven beschrijft door de ogen van zijn leerling Caspar Schott. Elaine, Eléazards ex-vrouw, is paleontologe, en vertrekt op expeditie met enkele vakgenoten naar de Amazone-jungle. Moéma, hun dochter, studeert in Fortaleza, maar slaat liever aan het feesten dan in haar studieboeken te duiken. Nelson is een gehandicapte bedelaar in de sloppenwijken van Fortaleza. En dan is er ook nog de corrupte gouverneur, die overal kansen ziet om zich te verrijken. Via lange omzwervingen komen de wegen van al deze protagonisten samen.
Mijn oordeel:
Deze lijvige roman (662 blz) zweeft constant tussen verschillende genres. Enerzijds is er de biografie van die Kircher (meer info over hem vind je hier (http://nl.wikipedia.org/wiki/Athanasius_Kircher)), een man die vanalles uitvond, maar meer dan eens de bal missloeg, en zo een beetje de tegenpool is geworden van Leonardo da Vinci, al is zijn levensverhaal best aardig om volgen. Daarnaast krijg je de avonturenroman over de expeditie van Elaine in de jungle, met een wel heel onverwacht (en zowaar zelfs open) einde. De verhaallijn over Moéma en haar vriendjes, en die van Nelson en zijn companen, komen al sneller samen, en kunnen gezien worden als schelmenroman, maar ook als iets in de trant van 'coming to age'-werkstuk. En al die vormen samen maken dat het een heel aangenaam boek is geworden.
Deze roman won enkele grote Franse literaire prijzen, en dat lijkt me wel terecht. De auteur werkte naar eigen zeggen zo'n tien jaar aan het boek, en dat merk je vooral in de scherpe, gedetailleerde uitwerking en de knappe karaktertekening.
Eindoordeel:
Een aanrader. ****1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten