Drie Indische zeevaarders vragen aan Laarmans de weg naar een zekere Maria Van Dam die, volgens een gekrabbeld adres op een sigarettenpakje, in de Kloosterstraat. Terwijl Laarmans eerst net zinnens is hen meer te helpen dan met hen de weg uit te leggen, krijgt zijn goedheid toch de bovenhand en besluit hij om met hen mee te lopen.
Het is de start van een zoektocht die langer duurt dan voorzien.
Mijn oordeel:
Laarmans, anthi-held in wel meer werken van Elsschot, is, ondanks een sterk aanwezige cynische kant, nog steeds een beetje de naïeve goeierd. Het enige dat de wijsheid hem leert is dat hij, zo lijkt het, steeds de onzin van hun expeditie inziet. Op het einde moet hij dan ook inzien dat, wel, onze wereld een miserabele plak is, eigenlijk.
Niet echt een vrolijkmakend boek dus. De tekenstijl van Matena zet de sfeer perfect. Al herken ik er niet meteen Antwerpen in. Tuurlijk, het is een Antwerpen van vervlogen tijden, toen het meer dan nu een grauwe havenstad was. Het wereldbeeld en het cynisme dat eruit spreekt is echter van alle tijden.
Een mooie versie van de laatste roman van Elsschot. En ik ontdekte dat ik bijzonder weinig van dit werk had onthouden (ik las het pakweg 16 jaar geleden).
Eindoordeel:
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten