4 cafévrienden voeren de laatste wens uit van het overleden vijfde lid van hun caféclubje, Jack Dodd: hij wil graag dat zijn as in Margate at Sea uitgestrooid wordt. Het wordt voor allen een terugblik door het verleden.
Mijn oordeel:
Het is al een tijd geleden dat ik het boek las (tijdens de reis in de VS) en zal dus maar een kort oordeel kunnen schrijven. Het boek was grappig, innemend, ontroerend en soms ook verrassend.
Door middel van flashbacks en interne monologen leer je beetje bij beetje de personages kennen en hun vaak moeizame tocht door het Leven. Onuitgesproken frustraties van vele jaren komen tijdens deze 'roadtrip' naar boven en zorgen voor voelbare wrijvingen.
Hoewel de personages karikaturen zouden kunnen worden, houdt Graham Swift het allemaal goed onder controle. De personages zijn herkenbaar en van vlees en bloed. Het is een mooi inzicht in hoe beste vrienden toch jarenlang zaken voor elkaar geheim houden, zonder dat dit betekent dat ze minder vriend zijn. Het maakt in zekere zin deel uit van vriend zijn.
Met plezier gelezen.
Eindoordeel:
****
PS: blijkbaar hangt er nogal wat commotie rond dit boek omdat het nogal uitvoerig leentje-buur heeft gespeeld bij William Faulkner. De hele opbouw van het boek zou overgenomen zijn. Ik zou het niet weten, want Faulkner niet gelezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten