Tim Krabbé verdiept zich in alle materiaal dat er online te vinden is over de moordpartij op de Columbine High School op 20 april 1999. Hij vormt daarbij de (zijn?) definitieve analyse van het hoe en waarom van deze waanzinnige daad.
Mijn oordeel:
Ik wist voor het lezen niet zo heel veel van de Columbine moorden. Uiteraard had ik het ook op het nieuws gezien, heb ik bijvoorbeeld 'Elephant' van Gus van Sant gezien en wist ik dat Michael Moore er een docu over had gedraaid. Maar over de protagonisten en alles eromheen eigenlijk niet zo veel. Omdat onze USA reis begon in Denver (en de Columbine high school ligt in Littleton, een voorstadje van Denver), was dit het ideale moment.
Dit boek zorgt er sowieso voor dat je helemaal mee bent. Tim Krabbé werkt heel methodisch en deelt al zijn inzichten. Daarbij gaat hij bijna wetenschappelijk te werk: hij begint met een verslag van de feiten zoals ze zich volgens zijn onderzoek hebben afgespeeld. Vervolgens vermeldt hij alle kanten van zijn verhaal waar nog discussie over is / kan zijn. En dan bekijken we de dagboeken en nagelaten video's en ander materiaal van Dylan en Eric, de twee schutters.
Door het zo droog en feitelijk weer te geven, creëert Tim Krabbé een effect waarbij je als lezer zeer dicht op de feiten zit, alsof je het bijna mee beleeft. En het is hallucinant. Je herkent uiteraard puberaal gedrag van beide jongens en gevoelens die je als tiener misschien ook zelf wel hebt gehad. Maar het is onmogelijk te begrijpen hoe zij uiteindelijk to zo'n daad in staat zijn geweest. Je wilt die mannen bijna uit het boek naar je toe sleuren en ze eens goed door elkaar rammelen en ze toeroepen dat ze gvd eens normaal moeten doen, zeg!
Het boek is vrij lang en het droge zorgt er soms ook voor dat je denkt dat er geen einde aan komt. Maar ook de verhalen over de hele nasleep van de moorden, de soms zielige uitbuiting van sommige van de slachtoffers voor religieuze en andere doeleinden is trouwens ook hallucinant. Ook Michael Moore komt er hier slecht uit.
Het wordt echter nooit vervelend. Maar op het einde slaak je bijna een zucht van verlichting dat de gruwel van die daad voorbij is.
Eindoordeel:
Het zal je kind maar wezen...
****
1 opmerking:
Ik heb, als partner van Figor, dit boek na hem gelezen in de USA.
Bijzonder om te lezen vond ik de minutieuze uiteenzetting van de schietpartij zelf. Bij elk moment en handeling ben je er als lezer bij. Ondertussen verfilm je het in je hoofd.
Verder wilde ik voor ik begon te lezen heel graag een duidelijke verklaring, motief voor de moordpartij, zeg maar een psychiatrische diagnose voor beide moordenaars (probleem als je veel detectives kijkt & leest: moordenaar, moordwapen, motief ;-)). Maar die gaf Krabbé niet en die kon ik zelf ook niet maken. Ondanks dat het boek alle feiten zeer goed weergeeft. Uiteindelijk vond ik dat toch geen minpunt, maar leerde juist dat niet alles te verklaren én te voorkomen valt.
Eindoordeel:
ook ****
Een reactie posten