In 't kort: In dit boek volgen we in vijf delen/tijdsperiodes de nalatenschap van de dichter Cecil Valance. We starten bij de totstandkoming van zijn gedicht "Two acres". Een gedicht dat hij schreef, vlak voor de eerste wereldoorlog, tijdens zijn bezoek aan de familie Sawle's. Een gedicht waarin hij liefde bekend voor Daphne...of voor haar broer George (homoseksualiteit was not done in die tijd). We gaan naar medio jaren 20 wanneer Cecile is overleden en Daphne getrouwd is met diens broer Dudley. Beide families komen bij elkaar en er worden herinneringen aan Cecile opgehaald. Een uitgenodige schrijver en vriend doet zich tegoed aan deze verhalen voor de biografie over Cecile.Eind jaren zeventig ontmoeten Paul Bryant, een bankbediende, en Peter Rowe, een leraar aan een internaat (dat is gehuisvest in het ouderlijke huis van Cecile) elkaar. Beide houden van het werk van Cecile, maar ook van elkaar. Tien jaar later is Bryant een biografie over Cecile aan het schrijven waarvoor hij zowel George als Daphne (oude liefdes van Cecile) ontmoet en bevraagt. Ten laatste is er bijna dertig jaar later een herdenkingsdienst voor Peter Rowe waar Bryant kennis maakt met een boekhandelaar die geinteresseerd is in het werk van Cecile.
Mijn oordeel: Ik ben het boek gaan lezen omdat de setting (literatuurwereld, welgesteld volk) me aansprak alsook het feit dat het verhaal verschillende periodes bestrijkt. Possession (A.S. Byatt) meets Brideshead Revisited (Evelyn Waugh) dacht ik. Het eerste deel was nog interessant, wat smeuïg en onvoorspelbaar. Karakters en onderlinge banden en strubbelingen werden subtiel uiteengezet. Maar de rest van het boek kon helaas niet meer tippen aan die sfeer en dat niveau. Er gebeurde gewoon te weinig interessants, de personages bleven wat vlak en hadden zeer weinig te melden. Mijn hypothese is dat dit te maken heeft met het wegvallen (de dood) van het hoofdpersonages Cecile Valance. In het eerste vlotte en boeiende deel was hij nog "onder ons" en kon hij direct het verhaal beïnvloeden. Daarna niet meer. En ondanks de nalatenschap van lyrische herinneringen en idolaterie van zijn familie, vrienden en fans werd het toch nooit meer zo bijzonder en boeiend als toen hij er nog in levende lijven was.
Eindoordeel: **
Geen opmerkingen:
Een reactie posten