Genre: ThrillerIn 't kort: Dit boek is het derde en laatste deel in de succesvolle bestseller Millennium-trilogie van Larsson.
Zie ook bespreking boek 1 "Mannen die vrouwen haten" en boek 2 "De vrouw die met vuur speelde" .
Terwijl Liesbeth in het ziekenhuis herstellende is van haar zware hoofdwond, wordt de rechtzaak tegen haar voorbereid. Ze wordt immers verdacht van een aantal moorden. Mikael Blomkvist probeert ondertussen, zoals dat een goede onderzoeksjournalist betaamd, de ware toedracht en opdrachtgever van de moorden te achterhalen. Het zaakje stinkt behoorlijk, want de Zweedse veiligheidsdienst lijkt er zelfs bij betrokken te zijn.
Mijn oordeel: Na het voor mij wat teleurstellende deel 2, was deel 3 een echte opsteker. Het is de dikste pil van de drie, maar leest net zo vlot als deel 1. In het begin is het even doorkauwen als er heel veel bijna gelijknamige politieagenten, redacteurs, familieleden, veiligheidsdienstmedewerkers, juristen worden opgevoerd, maar dat duurt gelukkig niet lang en het strijkt zich wel glad. Grappig is wel dat ik de belangrijkste verhaallijn, die van de betrokkenheid van de zweedse veligheidsdienst, niet eens zo interessant vond. Maar door een heleboel verhaallijnen te combineren en snel te laten afwisselen (het succes volgens mij van al dit soort boeken waaronder ook de Da Vinci Code ed) kom je toch aan je trekken. De boeiendste verhaallijn in dit boek vond ik persoonlijk het nieuwe hoofdredacteurschap van Erika Berger, Mickaels minares.
Jammer dat de schrijver overleden is. Ik had graag meer van hem gelezen.
Eindoordeel:
****
1 opmerking:
Mee eens. Ik vind nog steeds deel 1 het beste van de drie. Daar had je nog een verhaallijn die los stond van Mickael en Lisbeth, terwijl deel twee en drie last krijgen van enige navelstaarderij. Dat neemt echter niet weg dat elk deel in deze trilogie boven het gros van de andere suspense thrillers steekt. Goed verhaal, personages mogen wat vlees hebben en een duidelijk politiek betrokken auteur.
Een reactie posten