Ludwig Unger, een barpianist, keert met de as van zijn moeder terug naar Engeland om haar daar te verstrooien op de plek waar ooit hun huis stond.
We leren, stukje bij beetje, het verhaal kennen van Ludwig en zijn moeder. Een verhaal dat sterk oedipaal gekleurd is. Een verhaal ook dat ons een groot deel van de wereld laat zien, van Jordanië over Nederland, via Los Angeles, Wenen en Praag weer terug naar Engeland.
Mijn oordeel:
Net als bij Joe Speedboot valt hier vooral op hoe goed Wieringa kan vertellen. Hij heeft een soort van rustgevende of zelfs geruststellende schrijfstijl waar je je meteen in thuis voelt. Ik heb ook dit boek graag gelezen.
Het verhaal zelf is ook ontroerend, maar wordt misschien door net teveel vreemde vogels bevolkt om helemaal te grijpen. Nu, de personages zijn in zekere zin vreemd, maar blijven, door Wieringa's stijl, wel geloofwaardig, met uitzondering van de vader misschien.
Grootste minpunt vind ik toch dat het af en toe wat te cultureel geleerd wilt zijn. Ik hoed me steeds voor te gratuite verwijzingen naar cultuur en andere 'denkers'. Dit boek heeft dat niet nodig om sterk te zijn.
Tommy Wieringa kan zeer aardig schrijven en gebruikt verschillende stijlbeelden om het centrale thema van dit boek te ondersteunen: aftakeling, op allerlei vlak, die nog versneld wordt door af en toe een flinke storm.
Eindoordeel:
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten