Voormalig ambtenaar David Cleeffs besluit zijn kans te wagen en met zijn zeer uitgebreide quiz- en citatenkennis een bedrijfje op te zetten, Dixit, dat teksten en toespraken schrijft voor bedrijven en andere mensen die daar of de tijd of het talent niet voor hebben.
Hij wordt in het geheim ingehuurd door twee agenten die eindelijk eens de jaarlijkse politiequiz willen winnen en van David verlangen hun algemene kennis up to speed te brengen en daarbij specifiek in te zoomen op kennis over het internationaal terrorisme. Als bij een nationale gifaanvalpaniek David het middelpunt wordt van de klopjacht van de politie, loopt het allemaal een beetje uit de hand.
Mijn oordeel:
Dit is een satirisch boek in de stijl van Ben Elton. En het is zeer genietbaar. Alleen: een beetje betere redactie had dit boek echt deugd gedaan. Niet alleen zijn er een aantal storende taalfouten (tweemaal een behoorlijke basisfout in het Frans bijvoorbeeld), er zijn ook wat inconsistenties: zo is een van de klanten van David een bordeel dat meer intellectuele klanten wilt aantrekken en daarvoor hun prostituees opleidt. Later, voor het komisch effect wellicht, toont een van deze prostituees zich als enorm dom. Dit klopt niet. Bovendien wordt het verhaal ook bevolkt door teveel personages die even hun kop binnensteken voor nog maar eens een extra satirisch element. Dixit wordt daardoor een beetje onevenwichtig. In de beperking toont zich nog steeds de meester. Een goede redacteur had dit gezien. Dit boek kon evenwichtiger en sterker geweest zijn.
Het is natuurlijk ook een eerste boek van deze schrijver. Hij wil graag bewijzen dat hij de media kent (werkt voor de VRT).
Het is een aangenaam boek voor tussendoor, het leest als een trein en een aantal grapjes zijn best goed gevonden. De laatste woorden van Davids schoonvader bij een séance (helemaal in het begin van het boek) zetten de toon. Ik verklap er eentje: grappig hoewel ook enorm flauw. Als de hoofdredacteur van een krant bulderend aan een van zijn journalisten vraagt of hij wel beseft wat het verliezen van het reclamebudget van Always betekent, antwoordt deze laatste laconiek: "Nattigheid?". Niet briljant, wel leuk dus :-)
Eindoordeel:
Goede satire is niet makkelijk en dit is een zeer aardige poging.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten