Mijn oordeel: een herlezing van een ondertussen al wat gedateerd boekje. Het boek is eigenlijk een dialoog tussen de overleden moeder en haar zoon (in casu de auteur), waarbij enkel de moeder aan het woord komt en de tussenkomsten van de zoon verzwegen worden, en dat in het Kempens dialect.
Moeder is vooral bekommerd om de uiterlijkheden (is mijn rouwkleed wel mooi gestreken, is de kamer waar ik lig wel proper genoeg, zijn er genoeg kaarsjes, zal de begrafenisondernemer zorgen voor een mooie begrafenis, want, tgoh, wat gaan de mensen anders wel zeggen ?) en roddels over tantes, dorpsgenoten en dergelijke. Het echte afscheidnemen komt pas na de begrafenis aan bod, wanneer de moeder echt beseft dat het over en uit is, en dat ze haar zoon niet meer terug zal zien.
Leest als een trein, maar desalniettemin mooi, af en toe grappig, af en toe aangrijpend. Alleen spijtig van het afn en toe te gekunsteld 'opgekuist' Kempens dialect.
Eindoordeel: ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten