Mijn mening: Ik heb rond mijn 16e veel boeken van Dorrestein verslonden. Dat waren meestal bizarre, cynische boeken met personages die mentaal niet helemaal in orde waren en rare streken vertoonden. Reuze interessant natuurlijk. Dit boek was toch wat anders. Minder gek, zal ik maar zeggen. Wel nog steeds een beetje "gek" (lees:spits én goed) geschreven: we horen één van de vrouwen hun relaas vertellen tegen de rechter tijdens het proces. Ze worden immers verdacht van de moord op Gideon de Wit. Maar het plot was minder interessant dan ik had gehoopt. Ik verwachtte een murder-mysterie maar kreeg eigenlijk een heel saai motief: geen. Na het verhaal lees je een interview met Dorrestein waarin ze uitlegt wat haar doel was: alle conventies van de literatuur tegengaan. Het maakte het verhaal er echter niet interessanter op, maar je gaat alles wel anders interpreteren achteraf. Dat is best geinig, omdat de schrijver er veel lol aan beleeft wat ik ook weer eens een verfrissend gezond egoïstisch uitgangspunt vind van een auteur...Voor één keer dan ;-)
Eindoordeel: ***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten