In 't kort: Samen met fotograaf Pieter-Jan De Pue reist de auteur van dit boek door Iran ten tijden van de verkiezingen in 2009. Doel is om een verslag te maken van het dagelijkse leven in het islamitische Iran en daarbij het gewone volk een stem te geven. Hoe beleven zij het huidige Iran: de politiek, religie, strenge wetshandhaving (sharia), onderdrukking van vrouwen etc? Naast de huidige realiteit is er plaats voor de geschiedenis van het land: het Perzische rijk, de dictaturen van de Sjahs en de Iraanse revolutie waardoor de religie (ayatollahs) het voor het zeggen kreeg (tot de dag van vandaag). Heeft deze laatste omwenteling verbetering gebracht? We horen het uit de monden van het Iraanse volk.
Mijn mening: Iran is een land waarvan je slechts af en toe via het nieuws een glimp opvangt. Vaak is dat een nogal gekleurd, westers beeld: de as van het kwaad. Daarom dat de opzet van dit boek me erg aansprak (en ook de fototentoonstelling in het FotoMuseum in Antwerpen destijds): een reis door Iran, van noord naar zuid en omgaan met het gewone volk. De auteur verslaat redelijk objectief wat ze ziet en hoort, doorspekt met (interessante!) geschiedenis en achtergronden. Af en toe laat ze haar eigen mening toe, maar doet dit in kleine doses. En juist die zeldzame eigen mening vond ik prettig. Af en toe irriteert ze zich duidelijk aan de Iraanse realiteit, maar het is geen klaagzang. Gelukkig niet! Op die manier heb ik namelijk het idee écht op de hoogte te zijn van de huidige Iran, omdat de westerse bril weinig opstond en het een verslag is van de Iraniërs zelf. Ik heb het land beter leren kennen en kijk meer geïnformeerd naar het nieuws. Heel fijn!
Eindoordeel: ****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten