Ik heb dit boek niet uitgelezen en na een honderdtal pagina's weggelegd. Van Eugenides had ik ook Middlesex gelezen, een zeer sterke roman over 3 generaties Grieken en een van mijn favoriete boeken, toch.
Ik had jammer genoeg de kritieken niet gelezen voor ik dit boek kocht, want die waren vrij unaniem negatief.
Nu, de gustibus et coloribus, nietwaar, dus we zouden het wel zien.
Jammer genoeg hebben de kritieken gelijk: het boek gaat nergens heen. Na Tom Wolfe in "I Am Charlotte Simmons" is dit een tweede schrijver die zich mispakt aan het proberen boeiend te portretteren van een vrouwelijke studente aan een Amerikaanse topuniversiteit. Begrijp me niet verkeerd: die kunnen wél boeiend geportretteerd worden, het ligt dus niet aan het onderwerp. Zowel Wolfe als Eugenides slagen er niet in een sterke vrouw te portretteren.
Ik vermoed dat Eugenides zijn hoofdpersonage wilde vergelijken met de heldinnen uit de Austen en Brönte tijd maar dat dan afgezet tegen het deconstructivisme van Derrida en zo (want ons hoofdpersonage volgt die cursus) maar het werkt niet.
Jammer.
Geen sterren omdat ik het niet uitgelezen heb. Wie weet werd het wel goed nà de eerste 100 pagina's...
3 opmerkingen:
Ik heb het boek cadeau gegeven aan een goede vriendin en die was enorm enthousiast. Misschien toch beter voortgelezen? Ik ken haar smaak wel zo'n beetje en beschouw haar (voor mij dan) als een referentiepunt...
De kans bestaat natuurlijk ook dat ik vanuit een mannelijk standpunt vind dat het een slechte portrettering is terwijl het vanuit vrouwelijk standpunt wél spot on gevonden wordt... Ingewikkeld, allemaal :-)
En intussen ben ik er zelf in begonnen. Ik blijf met enthousiasme lezen, ook voorbij de kaap van de 100 pagina's.
Een reactie posten