1 maart 2010

Blood's a Rover - James Ellroy

In't kort:
Blood's a rover is het derde deel van Ellroy's Underworld USA trilogy (na American Tabloid en The Cold Six Thousand). We zetten het verhaal voort met twee protagonisten uit deel 2, Wayne Tedrow Jr. en Dwight Holly. Net als in deel twee, komen we nog een aantal oude bekenden tegen. Daarnaast worden een aantal nieuwe protagonisten toegevoegd. De meest opvallende daarvan is Donald Crutchfield, een soort van private investigator die mee opgenomen in de criminele onderbuik waar Tedrow en Holly zich al jaren bevinden en de waanzin die dit met zich meebrengt.
Dit deel start in 1968. Bobby Kennedy en Martin Luther King zijn vermoord en Nixon begint aan zijn opmars.

Mijn oordeel:
Na de eerste twee delen gelezen te hebben met een grote tussenpoos, wilde ik deze keer niet zo lang wachten om deel 3 te lezen, de grote conclusie. Hamvraag was of Ellroy de waanzin van deel twee (zowel in de personages als in zijn schrijfstijl) nog verder zou doordrijven.

In de personages, jazeker: jaren als dubbel, triple of meer agent in de verschillende criminele organisaties maar ook in de al even criminele FBI zitten, dat doet wat met een mens. Dit valt nog het meeste op bij Tedrow die steeds meer zijn heil gaat zoeken in voodoo cocktails in Haiti, waar hij voor de maffia probeert casino's te openen. Dwight Holly is wat rustiger geworden, kan je zeggen, maar ziet zijn geweten verscheurd door zijn verliefdheid voor een harde communistische tante. En ook Donald Crutchfield wordt "geïnitieerd".
Inhoudelijk worden we net als bij deel 1 en 2 als lezer niet gespaard: dit is een rotte wereld van drugs, bloedgeld en andere viezigheid die door afpersing, racisme, doodslag of andere drukkingsmiddelen worden verkregen of veroverd. Geen wonder dat ze allen gek worden.
Stilistisch is dit boek nog steeds hypnotiserend. De telegramstijl, de 'raving ramblings' van Ellroy laten ons lijfelijk bijna de gruwelen voelen en meemaken. En dat heb je niet vaak.

Alleen: ik was deze keer minder mee dan met deel 1 en 2. American Tabloid blijft voor mij het beste boek van de drie, terwijl The Cold Six Thousand, in al zijn stilistische waanzin, onclassificeerbaar is, maar misschien net daarom een sterke tweede. En deel drie, mja, las ik het te snel na deel 2 (van Ellroy moet je evenbekomen :-))? Was het niet het juiste moment? Sprak dit deel van de Amerikaanse geschiedenis me minder aan? Had ik stiekem gehoopt dat hij toch nog waanzinniger zou zijn dan The Cold Six Thousand? Ik weet het niet en weet het nu al anderhalve maand niet, dus doe geen verdere pogingen. Maar ik was minder mee.

Eindoordeel:
Ik vind de hele trilogie absoluut een aanrader, maar na deel 1 en 2 had ik hier een onverklaarbaar gevoel van teleurstelling. Tip voor toekomstige lezers: bouw rustpauzes in...
Toch een dikke ***1/2

Geen opmerkingen: