Mijn oordeel: Herta Müller is de jongste Nobelprijswinnaar. Dit boek is haar meest recente en kreeg in de Standaard der Letteren de topscore. Zo werd mijn nieuwsgierigheid gewekt.
Dit is vooral een 'mooi' boek. Er gebeurt niet zo heel erg veel, maar het is allemaal zo mooi beschreven, in een erg knappe en uitgekiende taal. Müller beschrijft treffend hoe de jonge Leopold in het kamp verandert in een volwassen man, gekenmerkt door de ontberingen en de tragiek die hand in hand gaan met de dwangarbeid. De 'hongerengel' staat altijd aan de zijde van de kampbewoners, ze proberen die engel te verjagen met dromen, taalkunstjes en bedelen. Net voorbij het midden van het boek had ik het even moeilijk met de traagheid van de actie, maar al snel pikte Müller mij alweer op om samen met onze Leo naar huis te mogen terugkeren. Ook de laatste hoofdstukjes, waarin Leopold terug 'thuis' is maar zijn draai niet kan vinden, zijn weergaloos.
Eindoordeel: een aanrader. ****1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten