In’t kort
Momo is twaalf en woont samen met zijn vader in Parijs. Hij doet elke dag boodschappen bij meneer Ibrahim. Hoewel Momo regelmatig ook dingen steelt uit de winkel, raakt hij toch bevriend met meneer Ibrahim.
Mijn oordeel
“Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran” is een van de vijf boeken die samen Schmitts ‘cycle de l’invisible’ vormen. In elk van die boeken vormt religie het centrale thema, in dit geval is die religie het soefisme.
Toch schrijft Schmitt in mijn ogen geen religieuze boeken. Meer nog dan de positieve (en soms ook negatieve) aspecten van religie, gaan de boeken van Schmitt over menselijkheid en goedheid. Misschien zou het beter zijn om in plaats van religieus over filosofisch te spreken, tot zelfs over ethisch. Hij licht uit religie die elementen die eerder algemeen-menselijk genoemd kunnen worden en bouwt daar dan een verhaal rond.
Die verhalen zijn vaak zeer eenvoudig, op het kinderlijke af. Zeker in zijn ‘cycle de l’invisible’, voert Schmitt vaak kinderen op als hoofdpersonages. De boeken geven daardoor ook soms bijna de indruk kinderboeken te zijn.
Dit klinkt niet echt als reclame – mij zou het in elk geval niet overtuigen om ze te lezen. Maar toch blijkt telkens opnieuw dat Schmitt weet te raken. In dit boek gebeurde dat zelf gans onverwacht. Tijdens het lezen was ik niet bijzonder enthousiast, misschien zelfs wat teleurgesteld. Gelukkig werd idt volledig rechtgetrokken op de laatste pagina’s, al blijft ‘Meneer Ibrahim en de bloemen van de Koran’ voor mij wel het minst geslaagde van wat ik al van Schmitt gelezen heb.
Eindoordeel
***1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten