In’t kort
De Duitse RAF-terrorist Jörg kijgt na 20 jaar gratie. Zijn eerste weekend in vrijheid brengt hij door op het vervallen landhuis van zijn zus, samen met oud vrienden.
Mijn oordeel
Veel actie is er niet. Het boek beschrijft de verschillende personages, hun gedachten en de eventuele confrontaties tussen hen. Uiteraard hebben ze allemaal een behoorlijk verschillend profiel, anders was er weinig om over te schrijven. Een iemand is tandtechnicus geworden, een andere journalist, nog een andere dominee.
Wat de achtergrond is van Jörg, welke terreurdaden hij begaan heeft, kom je in de loop van het verhaal te weten, al is het eigenlijk weinig belangrijk. De focus ligt vooral op hoe ze na twintig jaar nog op elkaar reageren. Ze zijn immers niet allemaal de revolutie volledig trouw gebleven. En natuurlijk spelen ook oude verhoudingen binnen de groep nog steeds een rol.
Het verleden is steeds aanwezig, ook in een verhaal in het verhaal, namelijk het boek dat één van de aanwezigen aan het schrijven is. De verhaallijn die zich zo ontwikkelt blijft wat secundair en insinueert vooral, zodat niet duidelijk is in welke mate het fictie betreft of een weergave van het verleden.
De politiek-morele discussie of de terreur door de RAF al dan niet terecht was, klinkt voortdurend door, maar wordt niet tot op het bot gevoerd. Dat wel doen, of tot een conclusie komen, zou het boek ook te moraliserend of belerend gemaakt hebben. Het zou ook nuance moeilijk maken. En Schlink schetst aboluut geen zwart-witte personages.
Het meest bekende boek van Schlink is ‘De voorlezer’, dat ook verfilmd werd. Blijkbaar behandelt hij in zijn werken steeds soortgelijke thema’s. Maar in ‘het eerste weekend’ miste ik toch iets. Misschien heb ik niet voldoende voeling met de RAF en wat die voor Duitsland betekende. Zorgde dat voor een mindere betrokkenheid, vooor minder inlevingsvermogen.
Eindoordeel
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten