Leon en Arno gaan in het eerste deel van dit boek "Hoe mijn lief mij bedroog met een Masaï..." naar hun vakantiehuisje in Frankrijk. Tijdens een trip naar Marseille belanden ze onverwacht op een Turks huwelijk. Door een overvloed aan alcohol gaat Arno vreemd met een daar aanwezige prostituee (lees: hij randt haar aan).
In deel twee "...en hoe dat ons huwelijk in gevaar bracht" zijn we terug in Antwerpen en vertelt de vrouw van Arno aan de ene kant hun geschiedenis dmv flashbacks en aan de andere kant de afwikkeling van de affaire.
Mijn oordeel:
Dit boek is eigenlijk, en dat geeft de auteur ook zelf aan, een collectie verhalen over asielzoekers in Antwerpen en hun wedervaren in dit 'beloofde land'. Hij heeft de verhalen echter bijeengebracht in de grotere raamvertelling van de korte inhoud hierboven.
Leon, de vader van Arno, is een bepaald type weldoener: gaat, ongevraagd, zich overal mee bemoeien, schijnbaar om die mensen echt te helpen (en bij aanvang is dat ook wel zo) en vanuit een schuldgevoel dat wij het toch zo goed hebben. Maar deep down zie je ook dat het voornamelijk gedaan wordt om te kunnen tonen: "Zie eens wat ik allemaal voor die arme stakkers doe". Een soort van paternalistische goeddoenerij.
Leon is ook met voorsprong het meest uitgesproken personage in dit boek. Jammer genoeg, zet hij daardoor de rest van het verhaal in de schaduw. Er zitten zeker leuke stukken in dit boek en Tom Naegels wil met goede bedoelingen die mensen hun verhaal vertellen, maar de vorm werkt zijn goede bedoelingen tegen. Het raamverhaal is m.i. ook te zwak om de rest degelijk te omkaderen. Beleg is dus een beetje zoals Leon: vol goede bedoelingen, maar het werkt niet zo goed als de bedoelingen waren.
Eindoordeel:
**1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten