In’t kort:
Twee mannen met zelfmoordplannen komen door toeval met elkaar in contact. Via een contactadvertentie verzamelen ze een groep andere toekomstige zelfmoordenaars rond zich. Hun ultieme plan is een gezamenlijke busrit naar de Noordkaap te ondernemen om daar van de klippen te rijden.
Mijn oordeel:
Het uitgangspunt van dit boek vond ik alvast bijzonder origineel en hetzelfde kan van de uitwerking gezegd worden. Het boek is allerminst gehuld in een depressieve sfeer, maar is vrolijk, richting slapstick zelfs. Hilarische situaties volgen elkaar op, de personages zijn heel erg treffend. Toch staat dit enige serieux niet in de weg, zodat het boek niet verzandt in louter dijenkletsen.
Het boek is geschreven in een eenvoudige rake taal, met veel dialogen. Ook dit bevordert het ironiserende en soms ronduit komische element. De Finse cultuur ken ik absoluut niet, dus ik kan niet inschatten in welke mate deze schrijfstijl al dan niet exemplarische zou zijn voor hun literatuur. Wel deed ‘De zelfmoordclub’ me bij wijlen denken aan ‘Twaalf stoelen’ van Ilf en Petrov, een satirisch werk uit de Russische literatuur.
Helaas zat er voor mij bij het lezen een soort dieptepunt in het werk, een punt waarop je je afvraagt waar het allemaal naartoe zal leiden, maar dan niet op een positieve manier, niet uit nieuwsgierigheid. Zo ongeveer na drie vijfde gelezen te hebben, verloor het even zijn geloofwaardigheid, heb ik even moeten doorbijten. Gelukkig herpakt Paasilinna zich snel genoeg om er geen negatieve leeservaring van te maken, maar toch beïnvloedt dat mijn eindoordeel. Wel is mijn nieuwsgierigheid geprikkeld en ben ik vast van plan zijn andere boeken ook te lezen.
Eindoordeel:***1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten