In 't kort:De kortverhalen in dit boek spelen zich allemaal af in februari 1995, gevangen tussen de aardbeving die vooral Kobe trof en de gifgasaanslag in de metro van Tokio.
Geen van de verhalen speelt zich echt af op één van beide plaatsen, maar de personages dragen allemaal wel iets met zich mee dat verwijst naar beide schokken.
Mijn oordeel:
Ik blijf kortverhalen een erg moeilijk genre vinden. Vaak gaat het me niet diep genoeg, is er te weinig tijd om de personages echt te leren kennen, en volstaan de luttele pagina's (voor mij) niet om een juiste sfeer te scheppen.
Murakami slaagt daar wél in, en dat vertelt mij wel iets over het talent van deze man.
De verhalen lijken soms eerder poëzie. Ze zijn dromerig, sprookjesachtig, nauwelijks te vatten.
En toch lees ik die kwaliteiten liever in zijn romans dan in dit boek...
Eindoordeel:
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten