Tonny Ickenroth, Darryl Flesje en Betsie Deckers, alledrie slachtoffer van dwangneuroses, starten samen een praatgroepje, tot hilariteit van de Thaise huishoudhulp van Betsie, Boonchan. Wanneer Tonny zijn blinde zoon Timo meeneemt naar een van de sessies, werpt deze laatste zich op als de nieuwe messias. Hun eerste missie wordt het redden van Joseph, de zoon van Darryl, die als loverboy op het slechte pad is geraakt.
Mijn oordeel:
Smet mist diepgang. Het is onduidelijk wat nou de bedoeling is: is het een satirische parodie op de algehele moderne neuroses die hier in een aantal personages wordt gekristalliseerd? Is het slapstick waarbij met een aantal neuroses wordt gelachen? Tonny is ook een Gilles de la Tourette patient. Altijd voer voor wat goedkope humorstootjes. Iemand die om de zoveel tijd wat smerigs roept, nou, da's lachen? Nu heb ik wel de indruk dat Henk van Straten het goed bedoelt, in de lijn van programma's als "Je zal het maar hebben", maar het neigt toch allemaal wat teveel naar het stereotiepe.
Er wordt ook te veel op het humoristische gespeeld om de diepere laag goed naar voren te komen: het wil ons een spiegel voorhouden, het wil ons wijzen op onze bizarre verhouding met hedendaagse maatschappelijke problemen als milieu, criminaliteit en hoe dit leidt tot apocalyptische visioenen.
Boonchan en haar cynische opmerkingen moeten (te) duidelijk voor de komische noot zorgen en ervoor zorgen dat de lezer niet gaat denken dat het allemaal ernstig is. Zij is de stem van de rede: wat een onzin allemaal, die apocalyptische visie van deze mensen. De meerlagigheid van de personages wordt wel betracht maar gaat verloren tegen de te sterke nadruk op hun tics. Ik voelde me bij geen enkel personage betrokken. Het geheel was te gestructureerd, te bedacht om geloofwaardig te zijn.
Soit, het is een roman met, denk ik, goede bedoelingen, maar die er niet in slaagt om die bedoelingen bevredigend uit te werken.
Jammer, want vorig jaar was het debuut van deze schrijver (Ik Ben de Regen) een van de positieve verrassingen voor mij en ik verwachtte hier meer van.
Eindoordeel:
**
PS: De titel van "Ik Ben de Regen" is trouwens voor de pocket-uitgave veranderd naar "Kleine Stinkerd" omdat de eerste titel te literair zou zijn (heb ik begrepen). Ik vond het wel een goede titel en heb het boek op basis daarvan meegenomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten