Mijn oordeel: Ik had al veel goeie dingen van Pelecanos gehoord en gelezen, en vond het hoog tijd om dat effe aan mijn smaak te toetsen.
En effectief, qua karaktertekening en het neerzetten van een milieu kan dit zeker tellen. Het boek leest als een trein, de personages worden heel sterk uitgewerkt, met heel veel oog voor detail. Het verhaal zelf is erg onderhoudend, met enkele leuke side-steps naar onder andere de oorlogen in Afghanistan en Irak.
Niks dan goeds dus. Alleen spijtig van het vrij voorspelbare einde. Als een niet echt ervaren thrillerlezer als ik na een goeie 120 pagina's al min of meer doorheeft hoe de vork aan de steel zit, dan zal dat voor doorwinterde thrillerliefhebbers zeker ook het geval zijn. Wat ontgoochelend. Maar dit zal toch niet mijn laatste Pelecanos zijn...
Eindoordeel: ***1/2
3 opmerkingen:
De boeken die ik tot nu toe van Pelecanos heb gelezen, onderscheidden zich ook vooral door stijl en authenticiteit. Je voelt dat hij niet zomaar een spektakelstukje wilt schrijven, maar echte mensen wilt tonen. Het verhaal zelf is daarbij misschien niet eens van het grootste belang.
Tot nu toe vind ik vooral Drama City en Hell to Pay zijn beste.
Wat Figor zegt. Pelecanos moet je eigenlijk niet lezen omwille van spanning/plot, maar authenticiteit. Je kan z'n werk eigenlijk mooi uitleggen door de link te maken met de serie waar hij aan mee werkte, The Wire. En gaandeweg lijkt Pelecanos steeds meer te schrijven over menselijke verhoudingen en familierelaties. Dat 'crime'-element is enkel verpakking. Ik vind dat hij er steeds goed in slaagt om sentimenteel te zijn zonder klef te worden.
Mijn favoriet is nog steeds "Hard Revolution"
Heb ik onlangs ook gelezen, gelijktijdig met het bekijken van het laatste seizoen van The Wire. Bijzonder fijn, want ik ben bij het bekijken van die vijf seizoenen enorm gaan houden van de manier waarop de types uitgroeien tot schitterende, bijna archetypische, literaire personae (Omar Little is gewoon een dramatische westernheld met Shakesperiaanse trekken die rondloopt in een ghetto). The Turnaround sluit naadloos op dat universum aan - wat zeg ik, het is gewoon hetzelfde universum. Geen vooringenomen opdeling van de wereld in goed en slecht, maar een constant bijsturen van het morele oordeel doordat de sociale context zo consequent en overtuigend wordt uitgewerkt door Pelecanos. Meesterlijk.
Een reactie posten