Mr. Mercedes - Stephen King

Mijn oordeel:
Ik heb mijn eerste 'King-periode' gehad toen ik nog een jong gastje was. Gefascineerd door de boeken die mijn oudere zussen of broer meebrachten ging ik vrij snel die boeken ook lezen en uitlenen. Toen (uiteraard) nog in vertaling kon ik echt helemaal verdwijnen in zijn boeken en verhalen zoals ondermeer 'It', 'The Long Walk' 'Misery' en 'Shawshank Redemption'.

En toen een hele tijd weinig tot eigenlijk niets van hem gelezen. Het was even op, of zo.

Nu dus toch nog eens een King gekocht, ook al omdat de recensies een voor een zeer positief waren. En hoewel ik me hier niet echt helemaal heb verloren in het verhaal (maar dat gebeurt sowieso nog maar zelden - waar is toch die onschuld van onze jeugd :-)) was het echt wel weer een beresterk geschreven verhaal. Je merkt bij een schrijver als Stephen King duidelijk een 'métier', een vertrouwdheid met wat wel werkt en wat niet zodat er geen overbodigheden zijn in dit boek. Er zijn niet teveel personages, ongeïnspireerde plotwendingen blijven ons ook bespaard...

Natuurlijk heb je bij dit soort suspense thrillers vaak / altijd dat op een bepaald moment een einde moet worden gevonden. Dat gebeurt vaker dat daar af en toe wat vrijheden worden genomen. Het gaat ook hier allemaal wat snel en als geoefend lezer weet je min of meer allang hoe het gaat aflopen. Hier zie je dan weer wel de truukjes van het genre naar boven komen, maar het is niet storend. het hoort erbij.

Er zit in dit boek een niet geforceerde maturiteit die je niet altijd in thrillers terugvindt, of het is er met de haren bij gesleurd. Het eerste hoofdstuk van het boek, de proloog, is echt perfect, bijvoorbeeld.

Eindoordeel:
Blije hereniging met Stephen King
****

Misbruik wordt bestraft - Cees Buddingh

In't kort:
We volgen Vogel één dag lang. In het begin volgen we een duidelijk dronken Vogel die, na een nacht in iemand anders' ziekenhuisbed, zelf probeert de puzzel te leggen van de gebeurtenissen van de afgelopen nacht.

Mijn oordeel:
Hoewel dit een verhaal is van einde jaren '60 is het nog verrassend modern, totaal niet gedateerd. Doordat je meeloopt met Vogel en voor ons net als voor hem stilaan puzzelstukjes op hun plaats, vallen word je meegezogen in het verhaal. Je leert het personage stilaan kennen ook, niet met lange uiteenzettingen over zijn leven.

Het einde van het boek lost niet alle vragen op, zoals je op één dag nooit iemand helemaal leert kennen en je zelf nog een en ander moet invullen. Het is een beetje als een verhaal dat je zelf zou verzinnen bij gebeurtenissen in de krant, of zo.

Dat is een leuk concept voor dit boek en maakt het een zeer aangenaam, kort leesmoment.

Eindoordeel:
****

Ventoux - Bert Wagendorp

In't kort:
Ventoux vertelt het verhaal van een groep jeugdvrienden die, jaren na een dramatische eerste fietstocht naar de top van de Ventoux, deze expeditie willen hernemen.

Door middel van flashback krijgen we een beeld van hun jeugd en de dramatische gebeurtenissen die plaatsvonden.

Mijn oordeel:
Leuk boek, leest zeer lekker weg. Het is wel een beetje een 'mannenboek' maar de personages zijn net niet te karikaturaal. De dialogen geven lekker veel vaart aan het boek en ook elders in het verhaal zijn er geen remmende verfraaiingen aangebracht waardoor dit als een trein (of als een fieser in een afdaling, zo je wil) voortdendert. Ideaal voor tijdens de vakantie. 

Het verhaal zag eerst het licht als een scenario (filmen is begonnen, denk ik) en dat verklaart de vaart wel. 

Eindoordeel:

****

JPod - Douglas Coupland

In't kort:
Ethan Jarlewski werkt als game developer in een afdeling JPod, die zo is genoemd omdat de achternamen van alle leden begint met de letter J.

Ze werken aan een skateboardgame dat professioneel de nek wordt omgewrongen door allerlei directors die door marktonderzoek (of soms persoonlijke belangen) ingegeven aanpassingen willen.

Alle JPodders zijn leden van de Google generatie: alles wat ze weten is gegoogled.

Mijn oordeel:
Ik heb een Coupland gelezen en heb het overleefd! Na het niet behalen van mijn thesis over Coupland in 1999 is dit het eerste boek dat ik van hem heb gelezen.

En het was best ok. Het doet heel erg sterk denken aan Microserfs (en wordt ook vaak gezien als een soort van sequel) en dat vond ik toen ook zijn leukste roman.

De personages zijn vrij oppervlakkig en wat hen overkomt is bijna karikaturaal te noemen, maar ik heb de indruk dat dat hier bewust is gedaan. De Google generatie is misschien ook oppervlakkiger; diepgang is iets wat ze op Google zouden zoeken.

Typisch voor Coupland (en toch weer een beetje storend) is dat Ethan uit een (jawel) dysfunctioneel gezin voortkomt: zijn moeder kweekt en dealt marihuana, de vader is een ballroomjunkie die als weinig succesvol figurant aan de bak komt. Dat zorgt voor wat leuke situaties, een soort sitcom alla Friends maar dan met 'nen hoek af'.

Het is allemaal net grappig en onderhoudend genoeg om niet irritant te worden. Jammer alleen dat Coupland zichzelf ten tonele voert als motief én als personage. Hij wil daarmee (schijnbaar) wat komaf maken met zijn "Generation X" label (terwijl we nu de "Generation Y" zien...), maar het ontwricht het boek enigszins. Het einde lijkt ook wat snel snel bij elkaar geraapt en er is ook geen closure in dit boek. Maar dat kan ook allemaal zo bedoeld zijn. This book has no meaning, nor do the characters' lives, of zoiets...

Eerlijkheidshalve: het boek las vlot, ik heb me niet geïrriteerd, maar Coupland mag wat mij betreft toch eens uit een ander vaatje gaan tappen dan steeds weer de door een vreemde opvoeding getormenteerde medemens. Ik heb het hem al eerder zien doen. En beter.

Eindoordeel:
***1/2

Zwangerschapsboek voor mannen - Gerand Janssen

In't kort:
Tijdens een zwangerschap, en zeker een eerste, is alles een mysterie. Er is dan ook een hele markt aan boeken, websites en andere die onwetende toekomstige ouders een houvast willen bieden met uitgebreide adviezen. Als ik zeg "ouders", dan is die hele adviezenaanval toch vooral gericht op de "moeders". Want iedereen weet dat de vaders hun plicht vervuld hebben als het zaadje geplant is. Vanaf dan is het de "mama"  die als enige nog uitkijkt naar de finale vervulling van het levenslange doel van elke vrouw. En de "papa" kijkt onbegrijpend toe vanaf de zijlijn.

Mijn oordeel:

Laat het duidelijk zijn: I am being sarcastic :-)

Een fris geluid hierin is dit boekje. Het drijft die hele tegenstelling waar de vrouw een kind wil en de man een onwillige bijstaander is zo erg door dat het duidelijk is dat het ironisch bedoeld is. En daardoor wordt het ook grappig.

Tegelijk, en dat is fijn, is het een gids door de 40 weken zonder de roze wolk die de meeste andere publicaties over de zwangerschap omhult. Daardoor is het eigenlijk meteen wmb de meest bruikbare gids geweest. Zonder veel nonsens.


Eindoordeel:
Geinig!
****

Amerika zoals het is - Tom Vandyck

In't kort: Tom Vandyck is een jonge dertiger, verliefd op een Amerikaanse, journalist voor De Morgen en net verhuisd naar de USA, waar hij met zijn Jen gaat samenwonen.
Journalist zijnde doorkruist hij met een mix van liefde, verwondering en ontsteltenis de VS, en schrijft zijn ervaringen, bedenkingen en overpeinzingen neer in dit lijvige boek.
Mijn oordeel: eerst en vooral: ik hoop dat de corrector van Uitgeverij Vrijdag al heel erg lang (ttz van net na de verschijningsdatum van dit boek) met zijn klikken en zijn klakken buiten ligt. Het aantal spel- en schrijffouten in dit boek is on-ge-lo-fe-lijk. Op elke bladzijde (en er zijn er 414) is er minstens één te vinden, in het eerste hoofdstuk is het nog een stuk erger. Echt moeilijk te beschrijven als je het boek zelf niet hebt gelezen.
Na een tijdje wind je je er niet meer in op, je raakt eraan gewoon, en kan je (eindelijk) concentreren op de inhoud. Vandyck bespreekt heel wat facetten van de Amerikaanse samenleving, met de hoofdfocus op het politieke landschap. Maar ook religie (de schreeuwpredikanten), de shopping malls en de urbanistieke gevolgen daarvan, de dominantie van sport in het vrijetijdsleven (Vandyck bespreekt zowel basketbal als American football en baseball, zonder inhoudelijke fouten. Knap !!) en de kunst van het barbecuen (en niet zomaar grillen, zoals wij hier eigenlijk doen).
Leuk is ook hoe Vandyck, ondertussen een vijftal jaar resident America, met een Amerikaanse bril kijkt naar België, en dan vooral naar onze al bij al toch nog xenofobe maatschappij. Al zijn veel Amerikanen rechtser dan Filip De Winter, over het algemeen is de Amerikaan opener en ruimdenkender dan de meestal bekrompen Vlaming. Vindt Vandyck. En kan ik me best voorstellen.
Eindoordeel: jammer van die schrijffouten, kost een half puntje, desondanks toch ****

Veronderstellingen - Annelies Verbeke

In't kort: een verhalenbundel van 15 korte stukjes. Het speciale aan dit boek is dat personages overlopen van het ene verhaal in het andere: eerst een bijrol in één verhaal, en enkele verhalen later wordt dat dan het hoofdpersonage. Maar steeds opnieuw speelt de auteur met onze 'veronderstellingen'.
Mijn oordeel: heel erg goed boek, waarin Verbeke zowel haar personages als haar lezerspubliek steeds weer meesterlijk op het verkeerde been zet. Dat de personages in de verhalen van te veel veronderstellingen uitgaan, tot daaraan toe, maar het is best confronterend te beseffen dat je zelf steeds opnieuw van een bepaalde veronderstelling uitgaat, en dat die dan telkens verkeerd blijkt te zijn.
Verder uitwerken is moeilijk zonder al te veel weg te geven, ik ga dat dus ook niet doen.
Maar alleszins een leuke, soms confronterende leeservaring.
Eindoordeel: ****

Het "Quiz-me-Quick" Quizboek

In't kort: what you see is what you get. Veel foto's uit de onvolprezen fictiereeks, en uiteraard heel wat (al dan niet traditionele) quizvragen.
Mijn oordeel: het is een recente commerciële wet dat elke succesvolle tv-reeks gevolgd wordt door (uiteraard) de dvd-reeks met hier of daar een extra blooper of geknipte scene, maar tegenwoordig ook een boek.
Zo ook bij Quiz me Quick, de fictie-reeks uit de hoed van Bart De Pauw. Ik mocht ze wel, de reeks. Voor de dvd's zijn ze voorlopig niet aan het juiste adres bij mij, maar het boek ging er in als zoete koek.
Leuke vragen, soms onverwacht ('waar woonde het Liegebeest ook alweer ?'), soms gewoon nogal quizzy. Maar aangezien ik graag een quizje pleeg, was dit aangename lectuur voor mij.
Eindoordeel: ****

België: een geschiedenis zonder land - Rolf Falter

In't kort:
In tijden waarin de toekomst van België wel eens in vraag wordt gesteld, is het nuttig om eens te kijken naar de gebieden die nu België vormen. Voor het grootste gedeelte van de geschiedenis zijn we meer niet dan wel België geweest. En steeds een speelbal van andere en machtiger landen.

Mijn oordeel:
Dit is een interessant en vlot leesbaar boek over België, dat ons meeneemt van de Romeinse tijd tot het heden.

Onze gebieden (de Bourgondische Nederlanden, eigenlijk) zijn steeds pasmunt geweest in verschillende oorlogen. Door de centrale ligging tussen verschillende grootmachten (Frankrijk, Engeland, Oostenrijk om ze te vernauwen tot makkelijk herkenbare gebieden) werden deze gebieden zeer vaak een speelbal en het terrein voor bloederige gevechten. Steeds weer moest het gebied heropgebouwd worden. Desondanks is het ook lange tijd een economisch succesvol gebied geweest, vooral door de lakennijverheid.

Soit, we kennen allemaal wel nog een en ander over onze geschiedenis uit de geschiedenislessen van vroeger en dit is een goede samenvatting en opfrissing.

Het loopt wat mank als Falter de huidige tijd behandelt.  Hij wil daar m.i. iets te veel zijn mening mee geven. Voor mij hoefde dit niet, want dat doet hij verder niet in het boek. Ik heb graag een objectieve geschiedenis (en ja, ik weet het, dat is in wezen onmogelijk!).

Wie geïnteresseerd is in geschiedenis en een goed inzicht wilt in de geschiedenis van onze contreien en hoe daar dan een België uit is ontstaan zal met die boek een heel eind geholpen worden.

Eindoordeel:
Vlot leesbaar en zeer onderhoudend.
****

Nooit meer slapen - W.F. Hermans

In 't kort:Alfred is een jonge geoloog die naar Noord-Noorwegen gaat om veldonderzoek te verrichten. Hij wil de hypothese van zijn promotor professor Sibbelee bevestigen, namelijk dat ronde gaten die daar in de bodem zitten veroorzaakt zijn door meteorietinslagen. Deze ambitie wordt gevoed door het verlangen het werk van zijn vader voort te zetten. Hij kwam om tijdens een dergelijk onderzoek.
De ellende begint echter al als hij in Noorwegen aankomt en tegengewerkt wordt door een collega van zijn promotor. De noodzakelijke luchtfoto's die de ronde gaten weergeven zijn niet te vinden. Desondanks vertrekt Alfred toch op onderzoek. Maar ook daar verloopt het allesbehalve soepel.

Mijn oordeel:Ik heb dit boek in één zondagmiddag uitgelezen. Boeken bevallen mij over het algemeen beter als ik ze op een korte tijd uitlees, maar ze moeten natuurlijk ook bevallen om uit te willen lezen. Ik had nog nooit een Hermans gelezen, maar ga zeker meer van hem lezen. Al schijnt dit wel (een van) zijn beste te zijn.
Waarom ik het een goed boek vond? Meestal kan ik dat op de een of andere manier wel omschrijven maar nu denk ik: "Het is gewoon een goed geschreven boek" Ik kan er echt heel moeilijk de vinger op leggen. Het is redelijk spannend en ook wel psychologisch interessant, maar dat zijn wel meer boeken. Toch onderscheidt dit zich, maar hoe en waarin. Misschien heeft een andere lezer het antwoord...?

Eindoordeel: ****

Babe, the Legend comes to Life - Robert W. Creamer

In’t kort: een gedetailleerde biografie van George ‘Babe’ Ruth, de vermaarde, zelfs iconische baseballer die bijna in zijn eentje van baseball the national pastime maakte in de 20s en 30s van de vorige eeuw. Het boek is chronologisch opgebouwd, zonder tijdsprongen, en geeft ook een goed beeld van ‘de tijd van toen’.

Mijn oordeel: ik kende Ruth van enkele verhalen (the called shot en zijn home-run-record bijvoorbeeld) en zag ook de (niet bijster goede) biopic met John Goodman in de hoofdrol. Dit boek geeft heel wat meer ins and outs, en Creamer doet dat consequent op een genuanceerde manier.

We krijgen een beeld van zijn leven op het veld, maar ook ernaast, en dat is wel ferm gedaan. Het wordt al snel duidelijk dat zijn niet bijster gelukkige jeugd (moeder snel overleden, vader die geen tijd had en hem in een pensionaat dropte) een onmiskenbare en diepe weerslag had op zijn volwassen leven. Zijn spilzucht, de niet aflatende honger naar geld, seks en drank, zijn ‘rare’ omgang met vrouwen, ploegmaats en coaches, ze zijn legendarisch maar te verklaren (maar daarom niet goed te praten) door zijn moeilijke jeugd.

Uiteraard heb je wel wat basiskennis nodig van het spelletje zelf (home-run, pitcher, strikes & balls), maar Creamer maakt het baseball-verhaal niet te technisch, tactiek en strategie van het spelletje worden weinig tot niet besproken. En dat maakt het ook voor een quasi-leek goed leesbaar.

Doorheen zijn levensverhaal verwerkt de auteur ook de evolutie van Boston en New York: ‘the sky is the limit’ in de 20s, maar daarna de kater in de 30s, met de Depression en de drooglegging. Al had Ruth zelf niet veel last van de Grote Depressie, hij verdiende in 1934 meer dan president Hoover…

Het boek is wel wat gedateerd (oorspronkelijk verschenen rond 1973), maar Babe is zo tijdloos dat ook dat niet voor problemen zorgt.

Enkele weetjes over Ruth om alvast de smaak te pakken te krijgen, vind je hier.

Eindoordeel: ****

Mark Rutte is lesbisch - Raoul Heertje

In't kort:
Raoul Heertje ontmaskert het "Circus", dit wil zeggen de realiteit om ons heen waarin we allen acteur zijn in het door onszelf verzonnen verhaal. Wat wij zelf al doen, wordt vele malen uitvergroot in de media en de politiek.

Mijn oordeel:
Zeer vermakelijk en tegelijk ontluisterend boek. Lezen we er nieuwe dingen in? Niet echt, maar het is altijd goed als iemand het nog eens mooi op papier zet. Heertje is als comedian en satiricus (bij mij vooral bekend uit 'Dit was het nieuws') natuurlijk rad van tong en dat voel je ook aan zijn tekst. De vorm is verfrissend, hij gaat een fijne dialoog aan met de lezer en vertelt onderhouden wat hem stoort aan de media, aan de politiek.

Hij vergeet daarbij niet zichzelf ook op de korrel te nemen.

We kunnen er triest van worden dat de 'eigen mening' niet bestaat en dat dé waarheid ook maar een samenraapsel van persoonlijke voorkeuren is, maar zo ver hoeft het niet te gaan. Als we er ons maar voldoende bewust van zijn.

Goed geschreven, net de goede lengte en de nagel op de kop.

Je moet wel een beetje vertrouwd zijn met in Nederland bekende figuren want dat is de wereld waar we met Heertje naar kijken. Als bijvoorbeeld de namen Joost Zwagerman, Johan Derksen, Linda De Mol en  Maurice De Hond je weinig zeggen, dan is de boodschap nog steeds relevant, maar wordt ze minder duidelijk.

Eindoordeel:
****

Foul Lines - McCallum & Wertheim

In't kort:
De Los Angeles Lasers (geen typo !!) zijn een gemiddeld goed basketteam in de National Basketball Federation, de NBF. Lorenzen Meyer is er de sterspeler, Kwaanzii Parker een veelbelovende eerstejaars, en Litanium Johnson een goede maar niet geweldige spelverdeler. Jilly Forrester is journalist bij de LA Times en de gloednieuwe beatwriter voor de Lasers. Jamal Walker wordt als veelbelovende student weggeplukt van de unief en tot PR-man van de ploeg benoemd.
Het seizoen gaat zijn gewone gangetje, tot Kwaanzii, Lorenzen en Litanium betrokken raken bij een dodelijk ongeval. Wat volgt lijkt op een detective-thriller-achtige plot, maar steeds met lict ironische ondertoon.

Mijn oordeel:
McCallum en Wertheim, de auteurs, zijn allebei journalist bij Sports Illustrated en kennen het basketwereldje van binnenuit. Die kennis gebruiken ze om de setting van de professionele basketwereld neer te zetten, met z'n quasi onverzadigbare ego's, zijn ongebreideld sexisme en achterbakse mes-in-de-rug-steken.
Tegen die achtergrond wordt een vrij simpele plot uitgewerkt, maar met voldoende details om de aandacht erbij te houden. Het einde is vrij voorspelbaar, je moet ook geen wereldschokkende inzichten en totaal uitgewerkte personnages verwachten, maar dat doet geen afbreuk aan een fijne levenservaring.

Eindoordeel: ****

Wij zijn maar wij zijn niet geschift - Tim Krabbé

In't kort:
Tim Krabbé verdiept zich in alle materiaal dat er online te vinden is over de moordpartij op de Columbine High School op 20 april 1999. Hij vormt daarbij de (zijn?) definitieve analyse van het hoe en waarom van deze waanzinnige daad.

Mijn oordeel:
Ik wist voor het lezen niet zo heel veel van de Columbine moorden. Uiteraard had ik het ook op het nieuws gezien, heb ik bijvoorbeeld 'Elephant' van Gus van Sant gezien en wist ik dat Michael Moore er een docu over had gedraaid. Maar over de protagonisten en alles eromheen eigenlijk niet zo veel. Omdat onze USA reis begon in Denver (en de Columbine high school ligt in Littleton, een voorstadje van Denver), was dit het ideale moment.

Dit boek zorgt er sowieso voor dat je helemaal mee bent. Tim Krabbé werkt heel methodisch en deelt al zijn inzichten. Daarbij gaat hij bijna wetenschappelijk te werk: hij begint met een verslag van de feiten zoals ze zich volgens zijn onderzoek hebben afgespeeld. Vervolgens vermeldt hij alle kanten van zijn verhaal waar nog discussie over is / kan zijn. En dan bekijken we de dagboeken en nagelaten video's en ander materiaal van Dylan en Eric, de twee schutters.

Door het zo droog en feitelijk weer te geven, creëert Tim Krabbé een effect waarbij je als lezer zeer dicht op de feiten zit, alsof je het bijna mee beleeft. En het is hallucinant. Je herkent uiteraard puberaal gedrag van beide jongens en gevoelens die je als tiener misschien ook zelf wel hebt gehad. Maar het is onmogelijk te begrijpen hoe zij uiteindelijk to zo'n daad in staat zijn geweest. Je wilt die mannen bijna uit het boek naar je toe sleuren en ze eens goed door elkaar rammelen en ze toeroepen dat ze gvd eens normaal moeten doen, zeg!

Het boek is vrij lang en het droge zorgt er soms ook voor dat je denkt dat er geen einde aan komt. Maar ook de verhalen over de hele nasleep van de moorden, de soms zielige uitbuiting van sommige van de slachtoffers voor religieuze en andere doeleinden is trouwens ook hallucinant. Ook Michael Moore komt er hier slecht uit.

Het wordt echter nooit vervelend. Maar op het einde slaak je bijna een zucht van verlichting dat de gruwel van die daad voorbij is.

Eindoordeel:
Het zal je kind maar wezen...
****

Last Orders - Graham Swift

In't kort:
4 cafévrienden voeren de laatste wens uit van het overleden vijfde lid van hun caféclubje, Jack Dodd: hij wil graag dat zijn as in Margate at Sea uitgestrooid wordt. Het wordt voor allen een terugblik door het verleden.

Mijn oordeel:
Het is al een tijd geleden dat ik het boek las (tijdens de reis in de VS) en zal dus maar een kort oordeel kunnen schrijven. Het boek was grappig, innemend, ontroerend en soms ook verrassend.

Door middel van flashbacks en interne monologen leer je beetje bij beetje de personages kennen en hun vaak moeizame tocht door het Leven. Onuitgesproken frustraties van vele jaren komen tijdens deze 'roadtrip' naar boven en zorgen voor voelbare wrijvingen.

Hoewel de personages karikaturen zouden kunnen worden, houdt Graham Swift het allemaal goed onder controle. De personages zijn herkenbaar en van vlees en bloed. Het is een mooi inzicht in hoe beste vrienden toch jarenlang zaken voor elkaar geheim houden, zonder dat dit betekent dat ze minder vriend zijn. Het maakt in zekere zin deel uit van vriend zijn.

Met plezier gelezen.

Eindoordeel:
****

PS: blijkbaar hangt er nogal wat commotie rond dit boek omdat het nogal uitvoerig leentje-buur heeft gespeeld bij William Faulkner. De hele opbouw van het boek zou overgenomen zijn. Ik zou het niet weten, want Faulkner niet gelezen.

Mieke Maaike's Obscene Jeugd - Louis Paul Boon

In't kort:
Student Stijvekleut maakt een proefschrift over 'het kutodelisch verschijnsel bij aankomende kindwijfjes', waarbij het veldmateriaal (ic een interview met Mieke Maaike) is nagevoegd. Het zwaartepunt ligt uiteraard op het verhaal van Mieke Maaike zelf, waarin ze haar seksuele escapades van haar 9de tot haar 19de uit de doeken doet.

Mijn oordeel:
Dit boekje (112 blz'en) werd in 2003 uitgebracht in de reeks 'Verboden Boeken' van De Morgen. Al snel na het begin (zo'n beetje bij de 6de regel) blijkt waarom dit boek bij het verschijnen op de verboden lijst belandde.

Miekes sexleven begint met de subtiele maar vooral de minder subtiele aanrakingen en manipulaties van dokter Likkekudt, en evolueert verder over avontuurtjes met haar beste vriendin, diens vader, twee homo's, de buurman en een onwetende buspassagier. Eindpunt van het boek is de perversie van Mieke zelf: tijdens de daad ranselt ze graag een toeschouwer (de zoon of de echtgenote van haar minnaar bvb) af.
Onderwijl stelt Mieke de dubbele moraal van de toenmalige burgerij (we spreken over eind 60s - begin 70s) aan de kaak. Alles moet in het geniep gebeuren, in een donker steegje, in een anoniem bos, ver weg van moeder de vrouw, maar soms toch in het openbaar: ze vindt het enorm leuk gevingerd en geneukt te worden terwijl ze door een open raam naar een feestelijke stoet staat te kijken.

Grappig zijn ook nog de synoniemen die Mieke verzint voor de mannelijke en vrouwelijke geslachtsdelen. Mosseltje, oventje, schaapsstalletje, Spelonk der Zesde Heerlijkheid, druipgrotje; deurklopper, zaadworst, degen van d'Artagnan, het monsterkanon van Kutstad, termen die niet zo heel erg veel aan de verbeelding overlaten.

Je moet het een en ander aan vulgariteiten kunnen verdragen als je dit boekje wil uitlezen. Maar ik heb het toch graag gelezen, vooral omwille van de spontaneïteit en het plezier waarmee Mieke haar verhaal vertelt. En het moet toch niet altijd zo serieus zijn, niewaar...

Eindoordeel:
****

Oranje boven - Mart Smeets

In't kort:
Het sportjaar 2000, gezien door de ogen van Nederlands sportjournalist Mart Smeets, in een aantal korte(re) columns.

Mijn oordeel:
Zie vorige recensie voor beweegredenen om dit boek voor de x-de keer te herlezen.
In dit boek focust Smeets iets meer op de Oranje supporters dan gewoonlijk (hun enthousiasme, hun -soms overdreven- geloof in eigen kunnen, de globale Oranje-gekte, maar ook hun gebral en vulgariteiten), terwijl hij de grote sportevenementen van het Heilige Jaar 2000 bekijkt.

Deze keer beginnen we in Hamar, tijdens het EK schaatsen, het eindpunt is andermaal de World Series baseball. De grootste brok omvat het EK Voetbal, dat jaar georganiseerd in Belgiê en Nederland. Onze Duivels werden er al in de eerste ronde uitgekegeld (we herinneren ons vast nog de rode kaart voor Filip De Wilde en de te grote keeperstrui van vervanger Deflandre), maar Oranje moest en zou Europees kampioen worden. Tot strafschoppen in de halve finale er anders over beslisten.

De Tour wordt minder uitvoerig besproken (de Vuelta krijgt zowaar meer pagina's !), al passeert (hoe kan het anders) Armstrong nog even, na zijn raid samen met Pantani op de Mont Ventoux. De Olympische Spelen worden ook zijdelings behandeld, met de focus vooral op de eerste versie van het Holland Heineken House, thé place to be in Sydney.

Eindoordeel:
****

Hoezo bezeten ? - Mart Smeets

In't kort:
Het sportjaaroverzicht 1996 door dhr Smeets in een stuk of wat columns.

Mijn oordeel:
Ik heb de Olympische Spelen 2012 voor het grootste deel op de Nederlandse televisie gevolgd, en daardoor ook wat avonden gesleten in het gezelschap van Mart Smeets en de Nederlandse atleten, tijdens zijn laatavondshow. Om na de slotceremonie niet helemaal cold turkey te moeten gaan, besloot ik nog wat Olympisch werk van Mart te herlezen. En een vakantie is daar de perfecte gelegenheid toe.

'Hoezo bezeten ?' begint tijdens de Australian Open met het dubbelduo Haarhuis-Eltingh en eindigt met de World Series baseball. Daartussenin passeren het EK Voetbal, uiteraard de Tour, Wimbledon, de NBA-competitie, schaatsen en dus ook de Olympische Spelen de revue.

1996 ligt ondertussen al meer dan 15 jaar achter ons, en dit boek is dan ook een beetje een trip down memory lane. Falko Zandstra, Edgar Davids, Brent Barry, Thomas Muster (was helemaal vergeten dat die ooit nog nummer 1 van de tenniswereld was), Donovan Bailey, de gouden Holland Acht, het was een fijn weerzien. En achteraf gezien soms ook wel grappig. In een interviewtje met Tourwinnaar Bjarne Riis oppert Smeets heel voorzichtig enkele doping-items, die de kale Deen onmiddellijk van tafel veegt. We weten ondertussen wel beter.

Fijn boekje, maar (mind you, Figor) alleen voor de fans.

Eindoordeel:
****

City of Promise - Beverly Swerling

In't kort:
De New York-saga en de verhalen rond de families Turner en Devrey krijgt een nieuwe aflevering met deze vertelling, gesitueerd op het eind van de 19de eeuw, in de 1880's. Joshua Turner keert terug van de Civil War met een been minder, maar een droom rijker. Hij zal de eerste appartementsblokken in New York doen oprijzen en een vastgoedmagnaat worden.

Uiteraard loopt dat niet van een een leien dakje. We ontmoeten een bordeelhoudster en diens nichtje, enkele dwergen, één van de eerste New Yorkse mafiabonzen, een verknipte kapitein uit het Zuidelijke leger en nog enkele andere zware jongens.

Het loopt uiteindelijk goed af, dat spreekt vanzelf, maar tot het laatste hoofdstuk weet je niet echt hoe de vork in de steel zit. De uiteindelijke afwikkeling is misschien nog het minste deel van het boek, het lijkt een beetje of de auteur er genoeg van had en er snel een eind aan wou breien.

Desondanks heel fijne lectuur, met goeie karaktertekeningen en genoeg onverwachte (en niet-bij-de-haren-getrokken) wendingen om het spannend en meeslepend te houden.

Mijn oordeel:
Zie al hierboven. Dit was ondertussen nummer 5 van Swerling, en ik heb ze allemaal verslonden en goed bevonden. Deze dus ook. Benieuwd naar wat nog volgt...

Eindoordeel:
****

Taal is zeg maar echt mijn ding - Paulien Cornelisse

In het kort: Paulien Cornelisse is een Nederlandse cabaretière en columniste. Dit boek is een samenstelling van o.a. haar columns uit tijdschriften en kranten. Taal is echt Pauliens ding, want ze analyseert ons dagelijks taalgebruik en de evolutie daarvan. Dingen die wij doorheen de dag tegen elkaar zeggen zijn soms heel vreemd en veranderen met de tijd, zonder dat we het in de gaten hebben. Behalve Paulien, die pikt dat op en schrijft er anekdotes en verklaringen over op en deelt die met ons: de mensen die ze de hele dag stiekem afluistert.

Mijn oordeel: Dit boek is errug leuk geschreven en behandelt veel herkenbaar taalgebruik. De manier waarop dit wordt behandeld is zeer goed verteerbaar. Het is alsof Paulien Cornelisse naast je zit en tegen je praat. Af en toe moet je dan heel hard lachen om haar. Vooral omdat alles zo herkenbaar is: veel taalgebruik pas je zelf toe of heb je toegepast (want taalgebruik verandert en is onderhevig aan trends zoals men nu vaker ciao zegt ipv doei en iedereen elkaar hierin na-aapt). Je wordt je door het lezen van haar boek bewust van je eigen taal-gedrag en dat van anderen. De bijhorende tekeningen, die ze overigens zelf heeft gemaakt, zijn ook erg geestig.

Eindoordeel: ****