We volgen een aantal mensen die alle verbonden zijn met de onderwereld en drugshandel in Stockholm.
Mrado is een Joegoslavische brutekracht die geld int, Jorge een Chileense drugsdealer die weet te ontsnappen uit de gevangenis en JW is een Zweedse student die aan het dealen slaat om zich krampachtig in een fake yuppenwereld te kunnen handhaven.
Mijn oordeel:
Ik heb het boek niet uitgelezen. Het wordt gemarketet als een nieuwe Stieg Larsson, maar ik werd er toch niet zo door geboeid als in dat boek.
Het wil volgens mij te 'cool' zijn, te veel 'street credibility' uitstralen. En bij mij werkte dat een beetje op de zenuwen. Bij schrijvers als Pelecanos werkt dat wel en komt het waarheidsgetrouw over. Hier komt het geforceerd over. Na meer dan 100 pagina's waren we nog steeds aan de karakteropbouw bezig. Op zich is er uiteraard niets mis met goed uitgewerkte karakters, alleen was er na 100 pagina's weinig meer dan een paar platen bordkarton. Wanneer dat de bedoeling is en zo een satire moet zijn op een bepaalde werels, zoals in American Psycho (een van mijn favoriete boeken), dan werkt dat fantastisch. Maar hier is het geen satire en irriteert het me.
En ja, dit is deel 1 en misschien moest ik geduld hebben, maar dan had het me meer moeten bieden dan een vermoeden dat de hoofdpersonages door hun drugsactiviteiten in elkaars vaarwater zouden terechtkomen. Na 100 pagina's was er nog geen spoor van een plot. En ik héb geen geduld :-)
Het zal ook wel voor een deel aan de vertaling gelegen hebben. Die was niet slecht, maar te weinig creatief. Daardoor komt een vast onderzocht typisch taalgebruik van de protagonisten over als gekunsteld. Het boek is zo ook slachtoffer van drang naar snel geld nu de scandinavische thrillers nog steeds hot property zijn. De titel is wat dat betreft goed gekozen.
Eindoordeel:
Geen oordeel, want niet uitgelezen.
