Genre: Psychologische thriller / KarakterstudieIn't kort:
Een gepensioneerde leerkracht klassieke talen en zijn vrouw realiseren hun droom: ze kopen een huisje in het bos, in the middle of nowhere, om daar hun oude dag te slijten, te wandelen, boeken te lezen, kortom: te genieten van een welverdiende rust.
Op een dag komt hun enige buurman, een oude dokter, langs. Het koppel ontvangt hem allervriendelijkst, maar de dokter reageert alleen maar nors en onbehouwen. Tot hier geen probleem, ware het niet dat de dokter elke dag op hetzelfde uur aan de deur staat, zich in de zetel neerploft en op een vast uur weer vertrekt. Dag in, dag uit. Zonder ook maar enige aanstalten te maken een vriendelijk gesprek te starten.
Het oude koppel is onmachtig hier een geschikt antwoord op te verzinnen.
Mijn oordeel:
Dit is een heel dun romannetje (123 pagina's ongeveer) en je hebt het zo uit. Het is leuk geschreven, in een zeer toegankelijke stijl. Het zet je aan het denken. Wat zou je zelf doen in dat geval? Je hebt je geluk gevonden en een norse, oude man komt het eigenlijk voor je vergallen. In dit boek zien we de gedachtengang van vooral de oude leerkracht zich ontplooien. En er is natuurlijk ook altijd meer dan met het blote oog te zien is, twee zijden aan de medaille.
Veel meer valt er niet over te vertellen. Het is zeker geen meesterwerk, maar het is een aardig romannetje, goed voor een tweetal uurtjes leesplezier. Nothomb heeft een prettige schrijfstijl en het is een goede, korte denkoefening.
Eindoordeel:
***
PS: dit was het laatste boek van de vakantielectuur in Italië. Ook dit is weer een boek dat Inez me had aangeraden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten