In "Superman for all seasons" worden de belangrijkste jaren van Superman bekeken door de bril van zijn friends an foes (vader Kent, Lois Lane, Lex Luthor en Lana May (jeugdliefde)): van adolescent naar volwassene, wat doet dat met een superheld? We leren hoe niet alleen Superman leert omgaan met zijn statuut van supermens (en de verantwoordelijkheid die dit met zich meebrengt) maar we leren ook hoe zijn omgeving omgaat met het fenomeen Superman. We volgen Superman in zijn mentale groei in 4 seizoenen.
Mijn oordeel:
Superhelden zijn ook maar mensen, diep vanbinnen. Dat is een beetje de boodschap die deze comic. Het is een evolutie die meer superhelden hebben gekend. Waar het vroeger volstond om een spannend lycra pakje aan te trekken, wat bedreigde mensen te redden, moet een superheld nu vaak passeren op de bank van de pyscho-analyst. "Waarom ben jij eigenlijk zo goed, Superman? Met jouw krachten zou je de wereld aan je voeten kunnen hebben, waarom gebruik je dat niet?" om achteraf een dichter bij ons staande superheld te vinden.
Dat is interessant, mja, maar het liedje begint afgezaagd te geraken. Batman heeft het al aan "zijne rekker" gehad, nu Superman. Spiderman heeft ook al een en ander moeten doorstaan... Kortom, ik las vroeger DC en Marvel comics voor de coole superhelden. Daar kwam af en toe ook al wat mentale diepgang bij (de Walkure met haar getormenteerde geest, Dr Banner (Hulk) die zijn eigen krachten niet kan bedwingen). Deze psycho-analytische benadering hoefde voor mij niet per se. Interessante denkoefening, absoluut, maar gaat gauw genoeg vervelen. Ook: Superman is nooit mijn favoriete superheld geweest, eigenlijk. Het coolste logo, dat wel, maar Spidey en the Hulk, dat waren de mannen. Ik was dus niet echt geboeid door zijn jeugd. De opzet (wisselende verteller, de seizoenen) is aardig maar ook niets nieuw.
Maar goed, een uurtje en het is uit. En dan is het best aardig.
Eindoordeel:
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten