Stitches - David Small

In't kort:
Stitches is de autobiografie van de auteur. Zijn jeugd was, kort gezegd, een hel. Een moeder die niet van hem hield, een vader die er nooit was of die niets zei, een krankzinnige grootmoeder...

David zelf krijgt vrij jong een kankergezwel in zijn nek dat verwijderd moet worden, waardoor hij zijn stem tijdelijk kwijt raakt en nog meer teruggetrokken gaat leven.

Mijn oordeel:
Dit is een duistere strip. Geen wonder natuurlijk, het leven van de jonge David is ook niets om vrolijk van te worden. De tekeningen zijn zo getekend dat ze perfect de angsten, emoties, twijfels van de opgroeiende jongen tekenen. De moeder is, letterlijk, geboren met het hart op de verkeerde plaats (aan de andere kant van de borstkas). Dat ze opgegroeid is in een gezin met een tirannieke moeder heeft haar ook geen goed gedaan. En dit zet ze nu verder in de opvoeding van haar eigen zoon.

De vader schittert door afwezigheid in het huishouden en ontvlucht zijn verantwoordelijkheid. Later blijkt ook dat de vader een enorm schuldgevoel heeft omdat hij zijn zoon al zeer jong aan röntgenstralen heeft blootgesteld en zo het kankergezwel heeft doen ontstaan.

Dit verhaal had nooit zo duidelijk verteld kunnen worden in een biografische roman. De stripvorm slaagt daar uitstekend in. We leren misschien wat weinig over de beweegredenen van Davids moeder, maar die zijn ook voor hem onduidelijk. We krijgen wel een aantal aanwijzingen. Zo is de moeder ook slachtoffer van haar tijd en weet ze zich gevangen als huisvrouw in een huwelijk met een saaie echtgenoot terwijl ze zelf op vrouwen valt. Die kant wordt wat onderbelicht. Probeer maar eens een liefhebbende moeder te zijn als je dat alleen maar bent omdat de samenleving dat van je verwacht...

David is dus uiteindelijk evenzeer een slachtoffer van zijn tijd waarin niemand is of mag zijn wie ze echt zijn. Je voelt je dan ook steeds niet op je plaats.

Eindoordeel:
****
Andere gelezen comic: "Ghost World" van Daniel Clowes. Vrij onderhoudende comic over twee verveelde tienermeisjes die in Amerikaans Suburbia gevangen zitten. Ze hebben de keuze om te blijven en porberen geluk te vinden in de middelmaat of zich blijven wentelen in cynisme en een hoop op een toch niet komend leuker leven. De film was beter.

Coraline - Neil Gaiman / P. Craig Russell

In't kort:
Coraline en haar ouders verhuizen naar een appartement in een groot, oud landhuis. Haar ouders hebben niet altijd tijd voor Coraline en ze trekt vaak alleen op ontdekkingstocht door de tuin en het huis. Het huis wordt bevolkt door vooral oudere mensen die nogal op zichzelf gericht zijn en steevast Coraline verkeerdelijk Caroline noemen.

Tijdens de schoolvakantie, bij een ontdekkingstocht door het huis, ontdekt Coraline een deur die, als je ze opent, uitgeeft op een bakstenen muur. Dit was vroeger de toegang tot een deel van het huis dat nu een nog onbewoond appartement is.

Deze deur blijkt later echter een deur te zijn naar een alternatieve wereld. Het is een exacte kopie van hun appartement, bevolkt door haar 'andere' ouders die wél meer tijd en liefde voor haar kunnen tonen en waar ze leuker speelgoed krijgt. De andere bewoners van het huis spreken haar hier wél met de juiste naam aan. Zal Coraline ervoor kiezen hier te blijven?

Mijn oordeel:
Hoewel dit in se een kinderboek is en de strip gebaseerd is op het kinderboek van dezelfde schrijver, denk ik dat de strip voor de allerkleinsten toch een beetje griezelig is. De 'andere wereld' is bevolkt door mensen wiens ogen vervangen zijn door aangenaaide knopen. Coraline moet alleen maar ook haar ogen vervangen om eeuwig daar te mogen blijven. Het vergt toch al wat kennis van metaforen om te weten dat dit betekent dat ze haar ziel aan de duivel moet verkopen.

En een duivel is haar andere moeder zeker. Het verhaal hoe Coraline daar probeert te ontsnappen is best spannend. Coraline is een pittige, verstandige jonge meid die zich knap verweert tegen het kwaad.

Voor kinderen is dit een spannend, wat akelig verhaal. Voor wat ouderen is het eerder een parabel over hoe een jonger kind omgaat met veranderingen, hoe het een plaats voor zichzelf moet weten te vinden in de wereld etc.

Eindoordeel:
***1/2

Bad Monkeys - Matt Ruff

In't kort:
Jane Charlotte is een rebelse puber die na de verdwijning van haar jongere broertje, waar zij onrechtstreeks verantwoordelijk voor is, in een opvanggezin geplaatst.

Daar ontdekt ze, na ontmaskering van een kindermoordenaar, dat er een organisatie bestaat die alle kwaad (evil) uit de wereld helpt, buiten de gewone kanalen van de wetgeving om. Zij wordt uiteindelijk gerekruteerd bij deze organisatie. De grote hamvraag is: is Jane niet zelf evil? Ze lijkt bijna te genieten van het neerknallen van een bad guy.

Mijn oordeel:
Ik was niet echt overtuigd van dit verhaal. Het verhaal is zo opgezet dat je als lezer regelmatig op het verkeerde been gezet wordt. Alleen ben je je de hele tijd er van bewust dat er nog ergens een aap (!) uit de mouw gaat komen die je hele perceptie op z'n kop zal zetten. Als dat dan uiteindelijk gebeurt, is de verrassing minder verfrissend dan ze zou moeten zijn.

De setting is er ook naar: Jane zit in de gevangenis (na een missie waar er teveel doden zijn gevallen: zij wordt verdacht van moord) waar ze probeert de gerechtspsychiater te overtuigen van het verhaal van de Bad Monkeys en hoe ze een opdracht uitvoerde. Als lezer ben je dan natuurlijk ook de psychiater. Idealiter word je dan mee gesleurd in de tweespalt: "Is het nou of is het nou niet?" maar dat gebeurde hier niet.

Op het einde stapelen de plottwists zich bovendien op om het verhaal weer maar eens een verrassende wending te geven. En ja, het einde had ik inderdaad niet zien aankomen, maar ze waren me toen al een beetje kwijt.

Eindoordeel:
**