I'm a Lebowski, You're a Lebowski: Life, The Big Lebowski, and What Have You - Bill Green e.a.

Genre: fanboek

In 't kort:

Een boek voor en door "achievers", de officiële naam voor The Big Lebowski fans. Achievers zijn makkelijk te herkennen. Het zijn die nerds die blijkbaar dubbel gaan liggen bij het horen van zelfs maar de gerigste verwijzing naar The Big Lebowski. Ze schamen er zich ook niet voor om in het openbaar heelder passages uit de film na te spelen en dat vooral heel luid.

Ik ben een achiever. And proud we are of all of them.

Mijn oordeel:

Made me laugh to beat the band.

Een aanrader voor elke achiever. Wat voor non-achievers een nadeel blijkt aan het boek is dat je de film minstens 4 keer gezien moet hebben alvorens aan het boek te beginnen. Een beetje achiever heeft TBL minstens 10 keer gezien.

Op haast elke pagina verscheen een glimlach van herkenning op m'n gezicht en af en toe ontsnapten me zelfs lichte chuckles (mijn versie van hardop lachen). Dat de schrijvers de vertolkers van legendarische zijpersonages als Little Larry (You're killing your father, Larry!) of Smokey (pacifist) zijn gaan interviewen, is niet alleen briljant maar ook ontzettend geestig.

Je komt ook te weten wat de inspiratie was voor de hoofdpersonages en/of voor een aantal van de meest hilarisch scènes in de film (That rug really tied the room together, did it not?).

Soit, non-achievers won't get or like this book. Achievers, however, zullen dit boek verslinden (as I did). Met dank aan Jeroen die het me uitleende.

Veel meer ga ik er niet over zeggen. Ik verval anders in quotes.

Eentje om af te sluiten, uit de gekuiste TV versie: "This is what happens when you find a stranger in the Alps!!".

*****

Extremely Loud & Incredibly Close - Jonathan Safran Foer

In't kort: Jongen. 9/11. Vader. Leegte. Grootouders. Bombardement Dresden. Dagboek. Foto's. Brieven. Spaties. Kleuren. Zoektocht.

Mijn oordeel: Ontroerend. Mooi. Grappig. Licht. Zwaar. Indrukwekkend. Emotioneel. Een vondst.

"De mens is het enige dier dat bloost, lacht, in een god gelooft, oorlog voert en met zijn lippen kust. Dus, hoe meer je met je lippen kust, hoe meer mens je bent."

Eindoordeel: ****

Sula - Toni Morrison

Genre:
Afro-Amerikaanse literatuur

In't kort: Sula groeit samen met haar hartsvriendin Nell op in een zwart gehucht van het stadje Medallion, landelijk Ohio. Rond haar 20ste besluit ze de wereld te verkennen, waarna ze tien jaar later opnieuw 'thuis'komt. Ondertussen is er heel erg veel veranderd, ook tussen Sula en Nel. Ze blijken elkaars tegenpolen te zijn geworden.

Mijn oordeel: Raar boek... Gesitueerd in een context van zwaar racisme (de jaren '20-'40), overspel en huiselijk geweld, proberen Sula en Nel er in eerste instantie het beste van te maken, ze delen elkaars gevoelens en geheimen. So far so good.

Sula's terugkeer, het scharniermoment van de roman, genereert een kettingreactie aan extreme gevoelens en ideeën, althans dat lijkt me de bedoeling. Ik vind het heel veel hebben van oeverloos gewauwel, met dialogen die je drie keer moet lezen alvorens je de dieperliggende betekenins begint te begrijpen.

Er zijn leuke passages, maar de hoofdtoon van de roman blijft zweverig, in het ijle rondtoerend.

En dat vond ik trouwens ook al van 'Beloved', Morrisons bekendste roman. Ofwel snap ik er helemaal niks van, dat kan ook.

Eindoordeel: ** (omdat ik het uiteindelijk toch helemaal heb uitgelezen)

The Sea - John Banville

In 't kort:

Max Morden probeert een recent verlies en een trauma uit het verleden te verwerken door terug te keren naar een symbolische plek uit zijn verleden.

Mijn oordeel:

Een echt auteurs-boek.

Het kan verkeren. Waar ik een tijdje geleden nog lichtelijk mijn gal spuwde over de navelstaarderij in Flaubert's Parrot, kom ik nu met een positief oordeel over het verhaal over een navelstaarder in John Banvilles "The Sea". We volgen namelijk alleen maar de gedachten van Max Morden. Hij is ook het enige echt belangrijke personage.

Wat dit boek zo mooi en geslaagd maakt, is de doorgedreven mooie stijl. Geen woord staat verkeerd. Via mooie, poëtische volzinnen weet Banville me te ontroeren en te boeien. Banville laat de lezer echt mee-leven met Max. Je voelt en ademt mee met Max door de geweldige stijl in dit boek.

Op het einde krijg je ook plots puzzelstukken aangereikt van een puzzel waarvan je tot dan toe niet wist dat je hem aan het leggen was. Je bent een ontdekkingsreiziger in de gedachten van Max.

Eindoordeel:

Een even ontroerende als intrigerende roman. Die Booker prize die hij heeft gekregen was dus niet onverdiend.

****