In ‘t kort: Boswell is (of was) journalist en columnist
voor The Washington Post en volgde
vooral het baseball. Dit boek omvat een verzameling portretten en columns uit
de jaren 1984-1988, en werd uitgebracht in 1989. We starten met heel wat
portretten (sommige oppervlakkig, andere diepgravender), en kijken vervolgens
terug op de Word Series (de finale van het baseball-kampioenschap) uit die
jaren.
Mijn oordeel: ik kocht dit boek een hele tijd geleden, omdat
Mart Smeets (alweer hij) er in één van zijn boeken erg lovend over sprak. Ik
begon het boek eind jaren ’90 (ik vond in het boek als bladwijzer zelfs een
factuurtje terug van een weekendje uit naar de Floraliën in Nederland), maar
raakte toen niet erg ver. Deze vakantie leek me het ideale moment om het
nogmaals te proberen. En ik heb het me eigenlijk niet beklaagd…
Uiteraard is het boek wel gedateerd. Boswell windt zich nogal dikwijls
op over de miljoenencontracten die de toenmalige sterspelers uit de brand
konden slepen, maar die stellen eigenlijk niks voor in vergelijking met wat
baseballers vandaag verdienen. Ook zijn uitgebreide portret over Pete Rose en
zijn record-breaking quest for 4.192 hits
is, achteraf gezien, een beetje pijnlijk. Rose werd later gepakt voor het
wedden op wedstrijden waaraan hij zelf deelnam, en door de baseball-gemeenschap
met het vuilnis buiten gezet.
Ondanks deze ‘problemen’ blijft het toch een leuk, zij het soms langdradig,
boek. Sommige columns heb ik toch aan mij laten voorbijgaan, andere daarentegen
heb ik verslonden. “99
Reasons Why Baseball is Better than Football” is hilarisch (Reason 20: Eighty
degrees, a cold beer and a short-sleeve shirt are better than thirty degrees, a
hip flask and six layers of clothes under a lap blanket) !!
Boswell is een heel goed schrijver en portretmaker, maar het boek is
soms heel gedateerd. En z’n kleine kantjes en frustraties komen soms heel erg
tot uiting, wat irriterend kan werken.
Eindoordeel: ***1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten