Ik ben de laatste weken al een tijdje verdiept in de geschiedenis van het American Football (meer daarover dus wanneer die turf achter de kiezen is), maar ik had toch zin om wat te posten, en dacht jullie kort kond te doen van wat ik de voorbije maanden gelezen heb.
Verloren Nachten - T.C. Boyle(gelezen in het Nederlands, oorspronkelijke titel 'Drop City')
Enkele jaren geleden las ik 'World's End' van Boyle (****), en dat vond ik heel erg leuk. Prima in elkaar passend, ook al denk je na enkele hoofdstukken dat je drie verschillende romans tegelijk aan het lezen bent. Reden genoeg dus om een zijn andere werk van dichterbij te onderzoeken.
In het kort: 'Verloren Nachten' vertelt het verhaal van een hippiecommune in 1970 in het hete Californië. Het mooie leventje van de hippies wordt plots verstoord als de commune door gemeentelijke bulldozers met de grond gelijk wordt gemaakt. Met z'n allen verhuizen ze naar Alaska, waar ze een nieuwe commune uit de grond willen stampen. En daar botsen de beide culturen onvermijdelijk.
Mijn oordeel: Het boek leest af en toe niet zo vlot, 's mans taalgebruik is hier af en toe nogal wollig en te uitgebreid, maar desondanks wordt het een mooi verhaal, met een interessante thematiek en bekeken vanuit verschillende invalshoeken.
Zij die Boyle willen leren kennen, raad ik toch eerder 'World's End' aan.
Eindoordeel: ***
The World Stare-Out Championship Final - Paul Hatcher
(gelezen in het Engels)
Marvellous ! Splendid !! Brilliant !!! Other-worldly !!!!
Eindoordeel: *****
De tol van de Roem - Adriaan Jaeggi
Het verhaal: We volgen een jonge Nederlandse trompettist, die aan de weg timmert in het wereldje van jazz en bigband. Hij sluit vriendschap met enkele collega-muzikanten, ze richten samen een jazz-combo op en worden vrij succesvol. Ondertussen echter raakt het hoofdpersonnage verliefd op de vriendin van zijn beste vriend, die het gevoel dan nog beantwoordt ook. Da's om problemen vragen, en daar draait het in de afloop van dit boek dan ook om.
Mijn oordeel: wat een banale liefdesstory van 13 in een dozijn zou kunnen worden, mondt uit in een heel mooi geschreven, passievolle roman over een ingewikkelde driehoeksverhouding. Dat het boek zich afspeelt in het muzikantenmilieu, is een extra troef. De beschrijving van een improvisatie-session tussen het hoofdpersonnage op trompet en zijn vriend op sax behoort tot de mooiste passages die ik ooit al heb gelezen. En maakte mij trouwens verdomd jaloers op muzikanten wiens instrument simpelweg een verlengde van hun lichaam wordt...
Eind-oordeel: ****1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten