In't kort:
Ralph Messenger is een professor in Cognitive Science aan de Gloucester University en een notoire rokkenjager op buitenlandse conferenties.
Helen Reed is een aantrekkelijke jonge vrouw die onlangs en onverwacht haar man heeft verloren. Zij is schrijfster en wordt voor een semester de visiting professor of creative writing op dezelfde universiteit.
Het boek behandelt hun beider visie op consciousness, hij in een experiment waarin hij letterlijk zijn stream of consciousness opneemt met een voice recorder en zij in een dagboek.
Ralph is van dag 1 gecharmeerd door Helen maar heeft met zijn vrouw een silent agreement dat hij niet in de 'achtertuin' rotzooit (in het buitenland mag het wel).
Mijn oordeel:
David Lodge doet basically in elk boek hetzelfde: een academische en literaire achtergrond en dan verschillende culturen en stijlen tegen elkaar afzetten zodat hij aan deconstructie kan doen. We krijgen dus een verdoken les in literatuur en literaire techniek en in dit boek een uitgebreide behandeling van zijn thema voor dit boek: het menselijke (onder)bewustzijn.
Ik heb een aantal van zijn boeken met veel plezier gelezen, maar nu begint het op te vallen dat zijn opbouw steeds dezelfde is en dat (ik spoil de plot meteen even) de protagonisten toch steeds bij elkaar in bed belanden.
Heb er verder niet zo heel veel over te zeggen. Mocht dit mijn eerste Lodge zijn, vond ik het vast leuker. Toen ik nog met volle moed Germaanse deed en literaire navelstaarderij een leuk tijdverdrijf leek, vond ik dit ook veel leuker (gniffel gniffel doe je dan).
Eindoordeel:
*1/2
2 opmerkingen:
ik vond het oudere werk, zoals "changing places", "small world" en "nice work", ook wel beter (een van de weinige dingen die te onthouden vielen uit die kutcursus van hemmerechts), maar ik moet zeggen dat ik deze eigenlijk nog wel graag gelezen heb. ook al kan je een leven later, zoals je zegt, wat minder lachen met die knipogen en inside jokes voor literatuurwetenschappers...
Het is ook eigenlijk niet per se een echt slecht boek , maar soms gaat de herkenning in een boek irriteren. Terwijl diezelfde herhaling in andere boeken dan weer een warm dekentje vormt.
Veel hangt af van de goesting en de verwachting voodatr je aan een boek begint welke van de twee reacties het tweegbrengt. Althans bij mij is dat zo :-)
Een reactie posten