Dorian DeWitt is een depressieve dertiger en zoon van een rechtse Vlaams-Nationalist (type VLD, N-VA) en een socialistische dichteres. Deze laatste berooft zich al tijdens Dorians jeugd van het leven in Frankrijk. In een poging richting aan zijn leven te geven, trekt Dorian naar Riga, Letland om de oorsprong te achterhalen van een opdracht aan zijn moeder in één van haar dichtbundels.
Mijn oordeel:
Het grootste probleem, voor mij, aan dit boek was het hoofdpersonage. Zijn depressiviteit en de nogal knullige verliefdheid op Ineta, zijn Letse gids, irriteren vrij snel. Er zitten interessante stukken over Letland in (al wordt er iets te geforceerd een vergelijking met het uiteenvallende België getrokken (in 2007, het jaar waarin dit boek zich afspeelt, hadden we de eerste van de recente crisissen in de regeringsvorming, remember?) en Heulendonck schrijft stilistisch wel heel mooi, maar Dorian zat een leuke leeservaring in de weg.
En hij moet het boek dragen, want de meeste andere personages zijn maar passanten en soms net iets te vaak bordkartonnen, haast karikaturale personages. Nu, je kan argumenteren dat dit is hoe Dorian ze ziet etc, maar dat helpt mijn leeservaring er niet op vooruit :-)
Ik was dus niet helemaal overtuigd. Het heeft ook lang geduurd om de leeservaring hier neer te pennen (ik als het eind juni al) en merk dat ik het boek al bijna volledig vergeten was.
Eindoordeel:
**1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten