2 september 2008

Steve Martin - Shopgirl

Genre: Waste of time

In't kort:
Mirabelle, een 28-jarige tekenares werkt, om rond te komen, in de handschoenenafdeling van een grote winkel (zoals de INNO of de Bijenkorf). Ze heeft al jaren last van een depressie, veroorzaakt door het uitkomen van een jarenlange affaire die haar vader (de vaderfiguur, jawel) had met de buurvrouw.

Ze is in het begin ook alleen, tot er plots twee mannen in haar leven opduiken, de sociaal inadequate sukkel Jeremy en de sociaal schijnbaar correcte, rijke playboy Ray Porter.

En verder gebeurt er best weining. De vrouw is naïef en onvolwassen, de mannen zijn op sex belust en ook onvolwassen. De bildung die dan normaliter zou moeten plaatsvinden heb ik gemist, maar zal dan vast in de laatste 40 pagina's nog snel gekomen zijn.

Mijn oordeel:
Ik heb het nochtans korte boek (175 pagina's) na 130 pagina's weggelegd omdat we op dat moment nog steeds aan de karakterstudies bezig waren en er echt geen enkel interessant feit naar voren kwam. Het interesseerde me echt geen ene ruk meer.

Nu, ik houd wel van uitgediepte personages, maar ik hou ook wel van een beetje verhaal. Dit boek krijgt op Amazon e.d. wel goede reviews, maar ik snap de fuss niet. Er is ook een film van gemaakt met dezelfde titel en met Steve Marin himself als de rijke, suave Ray Porter. Dit ruikt een beetje naar zelfbevlekking.

Dit boek ging nergens heen. Boeken die op karakters alleen steunen kunnen heel goed zijn (bijvoorbeeld "The Sea" van John Banville) maar hier is het dodelijk saai.

Amerikanen zien er misschien ook een parodie op de oppervlakkigheid van LA e.d. in. Niet erg geslaagd, me dunkt.

Eindoordeel:
Skippen die handel! *

Geen opmerkingen: