The Brooklyn Follies - Paul Auster

In't kort:
Nathan, een cynische oude man, verhuist na zijn scheiding en na een chemokuur tegen longkanker naar Brooklyn om daar te wachten op de dood. Uiteindelijk vindt hij er opnieuw de wil tot leven.
In Brooklyn begint hij te schrijven aan The Book of Human Folly, anekdotes over onnozele voorvalletjes. Een van die follies is het verhaal van zijn neef Tom die Nathan, per toeval, in Brooklyn weer ontmoet na jarenlang geen contact te hebben gehad. Wat volgt is een zoektocht naar, tja, een hogere betekenis in het leven, gekleurd door de mensen in Tom en Nathans leven. Die betekenis ligt uiteindelijk in de kleine dingen, uiteraard.

Mijn oordeel:
Paul Auster is, samen met Bret Easton Ellis, de naam die spontaan bij me opkomt als iemand me zou vragen wie mijn favoriete schrijver is.
In zijn boeken "The New York Trilogy" en "Oracle Night" word ik als het ware in het boek gezogen, waarna ik een beetje verdwaasd terugkeer naar de realiteit. De thematiek van deze boeken is ook de fragiele scheidingslijn tussen realiteit en verbeelding. Het boek wordt de realiteit. Dat is wat ik in een boek zoek: verdwijnen in een andere wereld. En Auster is daar een kei in.

Dit had ik veel minder met dit boek. Het is weliswaar goed geschreven en het leest lekker weg, maar ik voelde me minder betrokken bij de personages, miste het "zuig"-effect. Nathans en Toms wedervaren overstijgen nooit het banale en af en toe vond ik hen wat te intellectualistisch, filosofisch kijk-eens-hoe-wij-hetbeter-weten-ig overkomen. Auster dringt zijn visie een beetje op.

Verder is het een mooi verhaal over hoe je door kleine dingen toch de schoonheid kan zien en hoe mensen en relaties je wereld mooi maken, niet het materiële. Is een mooie boodschap. Het einde plaatst alles bovendien in perspectief: we ervaren hier de laatste maanden van de wereld voor 9/11. Je kon nog gewoon gelukkig zijn.

Eindoordeel:
Lees van Auster vooral The New York Trilogy (*****) en Oracle Night (****1/2). Dit is een minder overtuigende roman. Toch nog goed voor ***1/2

Het schandaal van het seizoen - Sophie Gee

Genre: historische roman

In het kort: Deze op ware feiten gebaseerde historische roman, speelt in het 18e eeuwse Engeland. De roman vertelt het verhaal achter een in die tijd bekend satirisch gedicht "The rape of the Lock" van Alexander Pope. Het gedicht gaat over een liefde die fataal afloopt. Hoe die liefde ontstaat en wat er allemaal omheendraait wordt uitvoerig beschreven. Qua verhaal moet je denken aan "Dangerous liaisons".

Mijn oordeel: Dit is een verukkelijke literaire bouquetroman. Het is smeuig, spits en uiterst leesbaar. Ik vond het boek een absoluut genot. Het is Jane Austen, maar dan pikanter en humoristischer. Met voortreffelijk beschreven seksscenes (ja, om toch wel wat opgewonden van te raken. Goed gedaan dus)
Ik hoop dat de schrijfster nog snel meer boeken uitbrengt (dit is haar debuut), want ik ben verkocht.

Eindoordeel:
*****

De gesloten kring - Jonathan Coe

Genre: Vriendenkringroman

In het kort: De Gesloten Kring is een vervolg op het boek "De Rotters Club" (zie Boekenwijzen-recensie Tom T). Beide boeken gaan over een groepje idealistische vrienden. In De Rotters Club zijn ze tieners. De Gesloten Kring speelt 20 jaar na De Rotters Club. Alle vrienden zijn inmiddels volwassen. Ze worden ieder, of samen, gevolgd in hun ontwikkeling. Dat zorgt voor hilarische, emotionele en irriterende momenten (irriterend in de zin van: Tszjie, wat is DAT een EIKEL).

Mijn oordeel: Ik heb al een aantal boeken van Coe gelezen en wat mij altijd aanspreekt is zijn uitstekend gebruik van verschillende verhaallijnen. De ene is grappig, de andere triest. Geregeld plot-twists. Daardoor word ik een boek minder snel moe (tja, de soap generatie). Dit las in ieder geval als een trein.
Wat mij in dit boek erg charmeerde was één van de (voor mij) onderliggende boodschappen: vroeger waren er nog idealisten die opkwamen voor het belang van de groep (in UK ten tijde van Thatcher, vakbonden, stakende mijnwerkers) Tegenwoordig handelt iedereen uit eigenbelang.

Ik vond het boek erg goed en onderhoudend.....tot nét voor het einde. Het werd me toch net iets te gek toen er iets uitkwam dat me allemaal net iets te toevallig leek. Moest meteen denken aan "De Vliegeraar" waar iedereen plots ineens toch familie blijkt te zijn.
Ik vond het in ieder geval erg storend en vooral ook niet nodig. Jammer. Bleef met een kater zitten.

Eindoordeel:
***1/2 (Vier voor als je net iets te veel toevalligheden niet erg vindt)

The brief wondrous life of Oscar Wao - Junot Diaz

Genre: Familiekroniek

In't kort:
The brief wondrous life of Oscar Wao gaat, u raadt het al, over Oscar Wao. Oscar is een jongen uit een Dominicaanse immigranten familie die echter a-typisch Dominicaans is. In de ogen van Domincianen ben je a-typisch als je voor je 16e nog niet van bil bent geweest en je vaste vriendin / vrouw niet met een aantal bijzitjes bedriegt.

Oscar is een nerd met een enorm gewichtsprobleem. Hij wordt om de haverklap smoorverliefd op de liefde van zijn leven, maar die liefdes beschouwen hem als de afkeer van hun leven. Met andere woorden: nie goe bezig.

Volgens de verteller heeft dit alles te maken met de vloek van de Dominicanen: de fukú (voor de snellen: op het einde van het boek wordt duidelijk dat de pun wel degelijk intended is). Deze vloek heeft alles te maken met het dictatoriale regime van Trujillo, de hogepriester van de fukú. In de roman zien we, in niet chronologische volgorde, hoe de grootvader als eerste de vloek over zich heeft uitgesproken gekregen en hoe later ook de derde en laatste dochter (de moeder van Oscar) deze vloek aan den lijve heeft ondervonden. En dat allemaal omwille van de Liefde.

We krijgen het verhaal van al deze mensen en van Oscars zus Lola, verteld door Yunior, het dan weer wél typische Dominicaanse vriendje van Lola.
In voetnoten verschaft Diaz ons bij tijd en wijlen een inkijk in de wonderlijke geschiedenis van de Dominicaanse republiek ten tijde van het regime.

Mijn oordeel:
Een heel erg leuk en origineel boek. Zeer vlot verteld, in een sappige straattaal alsof iemand je smakelijk en vol overgave over Oscar Wao en zijn vreemde familie vertelt. Doorspekt met Spanglish en Spaanse kreten, die je misschien niet altijd verstaat maar het verhaal wel sappig maken. Het is een familiekroniek with a twist, als het ware.

De achtergrond van de Dominicaanse geschiedenis zorgt voor heel erg vlot leesvoer. Ik was de hele tijd geamuseerd door de verhalen, ondanks de soms vreselijke lotgevallen van de personages. De verteller is vaak even verbaasd als de lezer, en dat werkt aanstekelijk.

Kortom: grappig, ontroerend en leest als een trein. En je leert nog eens wat bij ook!

Eindoordeel:
Voor mensen die van familiekronieken houden: brace yourselves, maar zeker lezen.
Voor mensen die niet van familiekronieken houden: laat dit de uitzondering zijn.
****

Drama City - George Pelecanos

Genre: Crime novel; stadskroniek

In 't kort:
Drama City belicht de zelfkant van de maatschappij in Washington DC. En dat is geen pretje. Door de ogen van Lorenzo Brown, Rachel Lopez en Nigel Johnson worden we meegenomen op een grauwe trip doorheen de door drugs en misdaad onveilig geworden straten van Washington DC. Lorenzo is een voormalige drugskoerier die nu een baan heeft gevonden bij een dierenbeschermingsorganisatie, Nigel is een van de huidge drugsheren (de vroegere baas van Lorenzo en een vriend) van en Rachel is de paroolofficier van Lorenzo die 's nachts haar eigen duistere kant zoekt in de alcohol.

Mijn oordeel:
Sterk boek. Pelecanos gaat niet voor de easy score, maar neemt zijn tijd om ons de personages te leren kennen en ons zelf te laten ontdekken dat het Washington DC zoals wij het kennen niet het échte Washington is. Het voelt allemaal levensecht en waargheidsgetrouw aan.

Je voelt de innerlijke strijd van de personages, die een voor een hun weg zoeken in een leven dat er eigenlijk geen is. Sommigen kiezen voor het zogenaamde 'rechte' pad, anderen kiezen de andere weg. Welke weg ze ook kiezen, het is een weg vol valkuilen en moeilijkheden. Je voelt ook bijna lijfelijk het ongure van de stad en komt bijna oog in oog te staan met wat dagelijkse kost is in de onderwereld van Washington. Aan het einde gunt Pelecanos een klein straaltje hoop en het besef dat zelfs in de duisternis licht gevonden kan worden. Maar de zoektocht is moeilijk.

In het begin gaat het boek traag vooruit, maar de dynamiek zit hem in de personages en het is daarom net goed dat Pelecanos ons de tijd gunt om iedereen goed te leren kennen. Bij Pelecanos zijn het echte personages en echte emoties en gure, gewelddadige maar wel eerlijke situaties. Wie houdt van de nieuwe, realistische stijl van de huidige generatie Amerikaanse politieseries, smult hier van.

Eindoordeel:
Ik vind het boek steeds beter worden hoe meer ik erover nadenk.
**** (en stijgend :-))

PS: ik ben zelf op dit boek uitgekomen via Boleuzia, waarvoor mijn dank :-). Zijn recensie is trouwens beter dan die van mij, vind ik...