Genre: romanIn 't kort: We volgen Victor Clarijs en zijdelings zijn broers Felix en Jasper, na de dood van hun moeder. Ze hebben alle drie zo hun eigenaardigheden. Victor ooit opgenomen in een kliniek en genezen door de potjes caramelpudding van moeders, Felix lijdend aan Gilles de la Tourette en Jasper narcist en notoir schuinsmarcheerder.
Wanneer Victor, toch al steeds meer in zichzelf gekeerd, op een dag verdwijnt vraagt de familie zich af wat er is gebeurd...
Mijn oordeel: Het beroep van broers Victor en Jasper: zandsculpturen bouwen, de"genezing" van Victor destijds: de caramelpudinkjes van moeder en nog meer van die bijna onwaarschijnlijk dingen die misschien toch ook wel in het écht zouden kunnen. Het zijn details in het verhaal, maar ik vind ze zo charmant en vooral verassend. Het is ook tekenend voor de ietwat bizarre mensen die ten tonele verschijnen. Ze zijn stuk voor stuk interessant en dragen het verhaal, vooral omdat er eigenlijk niet écht een verhaal is. Het zijn een aantal mensen bij elkaar die iets met elkaar te maken hebben en dingen met elkaar doen, maar dat wordt (helaas) niet zo uitgewerkt. Er bleven voor mij een paar losse eindjes hangen: de mevrouw die Victor steeds per ongeluk opbelt, broer Jasper en zijn minares...Wat is er met hen gebeurd?
Eindoordeel: ***1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten