In't kort:August Brill is een oudere man die na een auto-ongeluk in een rolstoel is beland. Hij woont bij zijn gescheiden dochter en haar dochter, wiens vriend recentelijk brutaal vermoord is.
August lijst aan slapeloosheid en fantaseert in het donker van de nacht een verhaal over een alternatief Amerika waar na de verkiezingen van 2000 een burgeroorlog is uitgebroken. Owen Brick, het hoofdpersonage in dit verhaal, is uit de echte realiteit naar de andere relaiteit 'getransporteerd'. Hij krijgt de opdracht om de bedenker van de oorlog te liquideren.
Mijn oordeel:
Na het Timbuktu débacle wilde ik weten of dat boek een uitzondering was of dat ik zelf begon te lijden aan een soort Auster-moeheid. Na dit boek blijkt datTimbuktu weliswaar een uitzondering is (in dat het totaal niet boeide) maar dat er toch ook wel wat Auster-moeheid is.
Ook hier herkennen we zijn gekende stijl en zijn gekende thema: tussen fictie en realiteit is er een dunne scheidingslijn. Hier is die wat dikker gemaakt door August het verhaal te laten verzinnen maar in het tweede deel blijkt toch weer dat alle thema's uit het verhaal gevoed werden door de realiteit van Brick zelve en het gebroken leven van zijn dochter en vooral zijn kleindochter. Het tweede deel van het boek legt vooral het eerste deel uit. En dat is jammer, komt een beetje schoolmeesterig over.
Het verhaal in het verhaal, over het alternatieve Amerika, vond ik dan weer heel erg goed, maar August (= Auster) besluit er abrupt mee te stoppen om te focussen op de realiteit.
Daarnaast blijft de stijl van Auster voor mij er een waar ik mij steeds thuis in voel: het loopt binnen als een kop warme chocolademelk op een koude winterdag.
Eindoordeel:
Ik heb het gevoel dat er meer had ingezeten.
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten