In't kort:Hannah werkt als journaliste voor een schandaalkrant waarin ze de succesvolle rubriek Hannah's freaks leidt.
Kim is haar zus die in hetzelfde jaar, maar 11 maanden later is geboren. Beiden zijn ze prille dertigers op zoek naar betekenis. Deze zoektocht leidt hen naar Australië, waar ze hopen hun moeder, die hen in de steek had gelaten, terug te vinden.
Mijn oordeel:
Dit is een boek waar je niet meteen een etiket op kan kleven. Het is bijna even moeilijk om er een mening over te geven. Is het een hallucinatie van Hannah? Zijn de andere personages verzonnen? Is Hannah manisch-depressief en kijken we in haar hoofd?
In ieder geval zijn Hannah en Kim geen normale zusjes. Hun band is zo onbreekbaar dat ze er al de rest voor opgeven. Ze laten probleemloos hun trouwe, maar blijkbaar voorspelbare en saaie vriend / man vallen omwille van hun band.
Maar Verbeke heeft een zeer boeiende schrijfstijl, waardoor je steeds wel leuk aan het lezen bent. Het is een aangename leeservaring door de wat, ja, hypnotiserende stijl. Geen moeilijke, literaire kunstgrepen, maar duidelijke, mooie zinnen zonder veel poespas. Dat, meer dan de inhoud, maakt dit boek prettig om te lezen. Want waar het om gaat, ach, dat is een soort 'regressum ad uterum', zoals dat intelligent heet, van Hannah. Het eindigt, weinig verbazingwekkend in dat opzicht, met een geboorte. De wedergeboorte van Hannah, vermoed ik. Dat Hannah in dit boek als zeer egoïstisch overkomt, is daarbij iets wat we als lezer aanvaarden.
Al schrijvende hier, denk ik het thema dus toch ontwaard te hebben: Hannah, als prille dertiger, stelt zich dezelfde vragen als veel dertigers: wat doen we hier, is dit het, wat wil ik eigenlijk, wie is die loser die in mijn bed ligt eigenlijk? :-) Vragen die iedereen zich wel eens stelt (behalve de laatste dan, hoop ik).
Uiteindelijk wordt ze opnieuw geboren, na een lange interne queeste op zoek naar haar eigen betekenis.
Eindoordeel:
***
PS: ik hoop niet dat Inez dezelfde acties gaat ondernemen als Hannah...
3 opmerkingen:
Heel herkenbaar. Als prille dertiger stel ik me elke ochtend de vraag wie die loser naast mij in bed is. Als ik dan 's middags na het werk thuis kom, is hij er nog steeds.
+
regressum ad uterum: Que?
Terugkeer naar de baarmoeder, maar dan op z'n intellectueels. Uit "Hoe doe ik mezelf voor als een intellectueel voor terwijl ik eigenlijk een sukkel ben?" van Dr. Oplul.
:-)
Trouwens, meestal is die loser al wakker voor jij dat bent.
Een reactie posten