Genre: true-crime
In 't kort: Detective Jack Whicher is opgedragen om de moord op de driejarige kleuter Saville Kent te onderzoeken. Deze moord, gepleegd in Road Hill House, is door duisternis omgeven. Zo blijkt de moordenaar zich te moeten bevinden onder de familie of het personeel, maar verder zijn er eigenlijk maar zéér weinig aanwijzingen die naar een moordenaar leiden. Whicher heeft echter wel zo zijn vermoedens...
Mijn mening: Ik had gehoopt op een sappig detective verhaal à la Agatha Christie. Het boek is echter een zeer minutieuze uiteenzetting van een moordonderzoek waar (helaas) maar heel weinig sappigs ontdekt wordt. Naast de precieze beschrijving van het onderzoek wordt ook duidelijk hoe deze zaak in Engeland grote nationale belangstelling kreeg. Het was voor mij wel eens interessant om (als detective-fanaat) te lezen hoe een écht moordonderzoek er aan toe kan gaan en wat dit voor impact heeft op onderzoeker, familie, verdachten en publiek. Maar het blijft toch vreemd en wat teleurstellend als je met andere verwachtingen aan een boek begint.
Eindoordeel: ***
Deze blog gaat over boeken. Meer nog, het gaat over boekenwijzen die andere boekenwijzen naar boeken wijzen.
29 oktober 2009
23 oktober 2009
The Night Angel Trilogy - Brent Weeks
In short:
2000 pages in short, are you kidding me? Well alright then: boy becomes apprentice to legendary assassin and goes on to play his part in the battle between good and evil while learning both the dirty and the fun bits of life and beyond.
My judgment:
An epic fantasy trilogy, now where have I heard that before? When it comes to epic novels, fantasy literature and trilogies, I'm merely a dabbler. But I ripped through Brent Weeks' books in record time. The author takes over 2000 pages to unfold a broad delta of plotlines, but it all flows together nicely at the end. You'll have to be able to withstand a heavy dose of sorcery (and some truly gory, graphic bits) to like these books - magical interventions play a constant and vital role in the story, but they're in no way detrimental to character development. In fact, the character psychology of the Night Angel Trilogy is what makes it such a compelling read.
A slight turn-off was the author's preference (or should I say proclivity and predilection) for difficult words where simpler synonyms would have been just fine. It came across as a bit pedantic. So why not eschew the ostentatious erudition :-) Another strange thing was the naming among the different cultures in this dark fantasy world. There are two countries (Sethi and Ceura) where people clearly bear Japanese-sounding names while another people, the Alitaerans, clearly have the names of Ancient Rome. The rest is utter fantasy, so it felt a bit disruptive.
Such details have not kept me from chasing through the pages in anticipation to see ugly predicaments and heroic stand-offs resolved. A highly enjoyable story.
2000 pages in short, are you kidding me? Well alright then: boy becomes apprentice to legendary assassin and goes on to play his part in the battle between good and evil while learning both the dirty and the fun bits of life and beyond.
My judgment:
An epic fantasy trilogy, now where have I heard that before? When it comes to epic novels, fantasy literature and trilogies, I'm merely a dabbler. But I ripped through Brent Weeks' books in record time. The author takes over 2000 pages to unfold a broad delta of plotlines, but it all flows together nicely at the end. You'll have to be able to withstand a heavy dose of sorcery (and some truly gory, graphic bits) to like these books - magical interventions play a constant and vital role in the story, but they're in no way detrimental to character development. In fact, the character psychology of the Night Angel Trilogy is what makes it such a compelling read.
A slight turn-off was the author's preference (or should I say proclivity and predilection) for difficult words where simpler synonyms would have been just fine. It came across as a bit pedantic. So why not eschew the ostentatious erudition :-) Another strange thing was the naming among the different cultures in this dark fantasy world. There are two countries (Sethi and Ceura) where people clearly bear Japanese-sounding names while another people, the Alitaerans, clearly have the names of Ancient Rome. The rest is utter fantasy, so it felt a bit disruptive.
Such details have not kept me from chasing through the pages in anticipation to see ugly predicaments and heroic stand-offs resolved. A highly enjoyable story.
19 oktober 2009
Brave New World - Aldous Huxley
In't kort:
In de niet eens zo verre toekomst, is de maatschappij gebaseerd op de orde en de structuur van de wetenschap.
Kinderen worden niet meer geboren, maar gedecanteerd (uit hun proefbuisje gegoten, letterlijk). De maatschappij is onderverdeeld in kastes, waarbij elke kaste blij is niet in de andere kaste te zitten. Dit is hen allemaal aangeleerd door doorgedreven hypnopaedia (slaapleren). Door deze conditionering wordt iedereen gevormd tot wat hij of zij moet zijn.
In deze maatschappij draait alles rond consumptie. Niet alleen van voedsel en producten, maar ook sexuele consumptie: er zijn geen gezinnen meer en monogamie wordt fel afgekeurd en veroordeeld. Iedereen doet het m.a.w. met iedereen.
En als we dan nog niet gelukkig zijn, dan komt het geluk wel uit een pilletje: de drug SOMA wordt in industriële hoeveelheden verspreid en het gebruik wordt zo goed als verplicht.
Mijn oordeel:
Brave New World komt, ondanks dat het al van 1932 is, niet gedateerd over. Deze utopische maatschappij is nog steeds een dreigend toekomstbeeld. Genetische manipulatie. dogmatisme, geluk in een pilletje, het kan allemaal.
Dit boek blijft daardoor ook interessant om te lezen. Het is een leuke denkoefening. Sommige situaties zijn ook zeer grappig, vanuit ons standpunt gezien.
Dat Shakespeare daarbij wat overdreven wordt aanzien als de grote vertegenwoordiger van de cultuur en dat "The Savage" John op basis van enkel deze schrijver een hele cultuurfilosofie heeft opgebouwd, is natuurlijk bedoeld om de tegenstelling met de van hoge cultuur ontdane nieuwe wereld in de verf te zetten. Het zorgt echter voor een kleine dip in de geloofwaardigheid. Net zoals op het einde blijkbaar door een klein, schijnbaar miniem voorval de eeuwenlang en zorgzaam opgebouwde structuur van de nieuwe wereld op zijn kop gezet kan worden doet dat ook. Huxley wil hier misschien net iets te veel zijn punt doordrijven.
Desalniettemin goed leesvoer waarin m.i. geen van beide uitersten als het hoogste goed wordt gezien: John gaat evenzeer ten onder aan zijn religieuze en culturele levensvisie als bijvoorbeeld Bernard Marx de strikt wetenschappelijke.
Eindoordeel:
***1/2
PS: ik had dit boek jaren geleden al eens gelezen. Leuke hernieuwde kennismaking.
14 oktober 2009
Bankvlees - Jan Van Loy
In't kort:
Het (niet nader genoemde) hoofdpersonage en een bij een voedselbedeling tegengekomen vriend Celis (allebei jonge dertigers), besluiten om niet langer mee toe doen aan de dwingelandij van de maatschappij (werken, geld verdienen, huisje kopen, kindjes maken...) en de totale vrijheid van het niets doen op te zoeken (op kosten van diegenen die wel in de dwingelandij blijven).
Door eerst een uitkering, vervolgens kleine diefstallen en zelfs prostitutie kunnen ze dit een tijd volhouden. Maar voor hoe lang?
Mijn oordeel:
Een tijdje geleden las ik Reus, wat eigenlijk gaat over vrouwelijke dertigers. Dit is in zekere zin misschien de mannelijke versie van de zoektocht naar de betekenis van het leven.
Het leest lekker vlot weg, is af en toe zeer entertainend. Vooral Celis moet voor de kwinkslagen zorgen met zijn vreemd gedrag en zijn wat simpele levensvisie. Alleen is het, alweer, een bonte verzameling vreemde personages die op de lezer afkomen. Vreemd genoeg heb ik de laatste tijd wel meer van dat soort Vlaamse boeken gehad. vreemde personages die vooral nadenken over het leven en uit de maatschappij willen stappen. Straks ontdekken we zowaar een Vlaams motief :-)
Veel inzichten houd ik niet over aan deze roman, maar het was een aangenaam geschreven boekje, en dat is toch ook heel wat. Eindoordeel van de auteur is dat er geen ideaal bestaat: zowel uit als in de maatschappij is het behelpen.
Eindoordeel:
***
13 oktober 2009
The Unnumbered - Sam North
In't kort:
Mila is Roma zigeunerin een eerste generatie immigrant in Groot-Brittanië, waar ze met haar ouders en familie in een caravan woont.
Nio Niopoulos is de zoon van Griekse immigranten die jarenlang als ijskreemventers hard gewerkt hebben om de kost te verdienen. Nio zelf wil kunstenaar worden en woont in een zelfgefabriceerd huisje op het kerkhof. Samen zullen zij een vreemd koppel vormen.
Naast deze twee hoofdpersonages lopen nog personages rond in het London van de vreemdelingen die allen op een of andere manier verweven zijn of zullen worden met Mia en Nio. Zij wonen allemaal rond en op Muswell Hill in Londen.
Mijn oordeel:
Deze roman heeft m.i. goede bedoelingen maar mist een beetje zijn doel. Het is duidelijk dat dit een beschrijving wil zijn van de vaak moeilijke omstandigheden waarin deze vreemdelingen moeten leven en hoe de gevaren van de grootstad steeds om de hoek loeren. Mila is bijvoorbeeld een uitermate knappe jongedame (wordt ons tot vervelens toe gemeld door de auteur) die nagestaard wordt door steevast kwijlend jong en oud. Dat verkrachting om de hoek loert, verbaast de lezer dan ook niet. Anderen slagen er dan weer niet in te ontsnappen aan hun lot.
Nio en Mila moeten daarbinnen het hoopgevende licht aan het einde van de tunnel. Hun liefde zal alles overwinnen, is sterker dan de miserie.
Grootste probleem, volgens mij, van dit boek is dat alle personages zeer eendimensionaal zijn en nauwelijks of niet door een leercurve gaan. Ze dienen enkel als vehikel om een bepaalde type mens voor te stellen, een cliché... Het boek wordt daardoor steeds saaier en de boodschap interesseerde me op den duur ook niet meer echt. Wat me interesseerde was het boek uit te krijgen.
Eindoordeel:
Te eendimensionale personages zorgen voor een cliché-matige boodschap.
**
9 oktober 2009
Gerechtigheid - Stieg Larsson
Genre: Thriller
In 't kort: Dit boek is het derde en laatste deel in de succesvolle bestseller Millennium-trilogie van Larsson.
Zie ook bespreking boek 1 "Mannen die vrouwen haten" en boek 2 "De vrouw die met vuur speelde" .
Terwijl Liesbeth in het ziekenhuis herstellende is van haar zware hoofdwond, wordt de rechtzaak tegen haar voorbereid. Ze wordt immers verdacht van een aantal moorden. Mikael Blomkvist probeert ondertussen, zoals dat een goede onderzoeksjournalist betaamd, de ware toedracht en opdrachtgever van de moorden te achterhalen. Het zaakje stinkt behoorlijk, want de Zweedse veiligheidsdienst lijkt er zelfs bij betrokken te zijn.
Mijn oordeel: Na het voor mij wat teleurstellende deel 2, was deel 3 een echte opsteker. Het is de dikste pil van de drie, maar leest net zo vlot als deel 1. In het begin is het even doorkauwen als er heel veel bijna gelijknamige politieagenten, redacteurs, familieleden, veiligheidsdienstmedewerkers, juristen worden opgevoerd, maar dat duurt gelukkig niet lang en het strijkt zich wel glad. Grappig is wel dat ik de belangrijkste verhaallijn, die van de betrokkenheid van de zweedse veligheidsdienst, niet eens zo interessant vond. Maar door een heleboel verhaallijnen te combineren en snel te laten afwisselen (het succes volgens mij van al dit soort boeken waaronder ook de Da Vinci Code ed) kom je toch aan je trekken. De boeiendste verhaallijn in dit boek vond ik persoonlijk het nieuwe hoofdredacteurschap van Erika Berger, Mickaels minares.
Jammer dat de schrijver overleden is. Ik had graag meer van hem gelezen.
Eindoordeel:
****
In 't kort: Dit boek is het derde en laatste deel in de succesvolle bestseller Millennium-trilogie van Larsson.
Zie ook bespreking boek 1 "Mannen die vrouwen haten" en boek 2 "De vrouw die met vuur speelde" .
Terwijl Liesbeth in het ziekenhuis herstellende is van haar zware hoofdwond, wordt de rechtzaak tegen haar voorbereid. Ze wordt immers verdacht van een aantal moorden. Mikael Blomkvist probeert ondertussen, zoals dat een goede onderzoeksjournalist betaamd, de ware toedracht en opdrachtgever van de moorden te achterhalen. Het zaakje stinkt behoorlijk, want de Zweedse veiligheidsdienst lijkt er zelfs bij betrokken te zijn.
Mijn oordeel: Na het voor mij wat teleurstellende deel 2, was deel 3 een echte opsteker. Het is de dikste pil van de drie, maar leest net zo vlot als deel 1. In het begin is het even doorkauwen als er heel veel bijna gelijknamige politieagenten, redacteurs, familieleden, veiligheidsdienstmedewerkers, juristen worden opgevoerd, maar dat duurt gelukkig niet lang en het strijkt zich wel glad. Grappig is wel dat ik de belangrijkste verhaallijn, die van de betrokkenheid van de zweedse veligheidsdienst, niet eens zo interessant vond. Maar door een heleboel verhaallijnen te combineren en snel te laten afwisselen (het succes volgens mij van al dit soort boeken waaronder ook de Da Vinci Code ed) kom je toch aan je trekken. De boeiendste verhaallijn in dit boek vond ik persoonlijk het nieuwe hoofdredacteurschap van Erika Berger, Mickaels minares.
Jammer dat de schrijver overleden is. Ik had graag meer van hem gelezen.
Eindoordeel:
****
4 oktober 2009
Via Cappello 23 - Christiaan Weijts
In't kort:
Daniel Schaaf is een freelance journalist die in Venetië op een onverhoopte scoop stoot en hiermee zijn carrière in de media een positieve wending ziet krijgen.
Arthur Citroen is een promovendus in de kunstgeschiedenis die onderzoek doet naar de relatie tussen kunstenaar en model. Hij begint een relatie met een van zijn studentes. Met haar onderzoekt hij nieuwe vormen van de relatie kunstenaar en model. Hij betrekt daarbij steeds meer de alomtegenwoordige internetamateurporno in zijn onderzoek. Met alle gevolgen vandien.
Mijn oordeel:
Ik kan argumenten aanhalen waarom dit boek niet goed is, maar wil er niet al te veel woorden aan vuil maken. Wat Weijts heeft pogen te doen in dit boek (koppelen van het hoge (kunst, klassieke muziek, Venetië) aan het lage (riooljournalistiek, pornografie, de commercialisering van Venetië) is grandioos mislukt. Wat overblijft is een voyeuristisch, pretentieus boekje.
Zijn personages zijn bovendien ongeloofwaardig en verschrikkelijk irritante mannetjes. Ik heb het uitgelezen omdat ik dacht dat er op een bepaald moment toch iets in dit boek moest zitten. Ik werd ook in die hoop teleurgesteld.
Bij zijn vorige boek werkte het wél.
Eindoordeel:
*1/2
1 oktober 2009
Het diner - Herman Koch
Genre: roman
In 't kort: Een man heeft met zijn vrouw, broer en schoonzus een diner in een deftig restaurant. Daar lopen de gemoederen langzaam hoog op. Er heeft zich immers iets naars voorgedaan met betrekking tot hun beider kinderen, alhoewel daar lang over gezwegen wordt.
We zitten in het hoofd van de man en krijgen inzicht in de perikelen en geheimen die binnen en tussen beide gezinnen en familieleden leven.
Mijn oordeel: Goed boek. Leest lekker & snel. Sterke punten:
1] Je beeld van en oordeel over de personages verandert heel langzaam en subtiel gedurende het verhaal = Geinig effect.
2] De verteller houdt veel zaken expliciet geheim. Zijn vrouw heeft bijvoorbeeld lang in het ziekenhuis gelegen wegens een ziekte. Hij vindt het niet aan de orde om dit te vertellen, en we komen er ook niet achter (helaas!). Dit soort meldingen maakt hij vaker en het maakt je alleen maar nóg nieuwsgieriger.
Ik kan het boek als ideaal tussengerecht aanraden aan iedereen die eens lekker wilt ontspannen bij een goed smakelijk boek.
Eindoordeel: ***1/2
In 't kort: Een man heeft met zijn vrouw, broer en schoonzus een diner in een deftig restaurant. Daar lopen de gemoederen langzaam hoog op. Er heeft zich immers iets naars voorgedaan met betrekking tot hun beider kinderen, alhoewel daar lang over gezwegen wordt.
We zitten in het hoofd van de man en krijgen inzicht in de perikelen en geheimen die binnen en tussen beide gezinnen en familieleden leven.
Mijn oordeel: Goed boek. Leest lekker & snel. Sterke punten:
1] Je beeld van en oordeel over de personages verandert heel langzaam en subtiel gedurende het verhaal = Geinig effect.
2] De verteller houdt veel zaken expliciet geheim. Zijn vrouw heeft bijvoorbeeld lang in het ziekenhuis gelegen wegens een ziekte. Hij vindt het niet aan de orde om dit te vertellen, en we komen er ook niet achter (helaas!). Dit soort meldingen maakt hij vaker en het maakt je alleen maar nóg nieuwsgieriger.
Ik kan het boek als ideaal tussengerecht aanraden aan iedereen die eens lekker wilt ontspannen bij een goed smakelijk boek.
Eindoordeel: ***1/2
Abonneren op:
Posts (Atom)