In het kort:Het boek vertelt het verhaal van Sebastiaan, een jonge restaurantpianist. Hij wordt door Victoria Fabers aangeklaagd wegens stalking. In het boek blikt Sebastiaan terug op zijn relatie met Fabers en hoe het zover is kunnen komen.
Tegelijk heeft hij ook een relatie met een jonge Italiaanse die bij hem pianoles volgt. Hij leert via haar de werken van de componist Scarlatti.
Mijn oordeel:
Dit is de debuutroman van Christiaan Weijts. Het is duidelijk: hij kan een stukje schrijven. Hij beheerst duidelijk de technieken om een goede roman te schrijven, motieven te gebruiken enzovoort. Het leest dus behoorlijk vlot en het verhaal was ook boeiend genoeg om het zonder noemenswaardige opstootjes van verveling uit te lezen. Een lekker vlotlezend boek.
Het hoofdpersonage Sebastiaan kwam niet heel erg sympathiek op me over, maar dat is volgens mij ook niet de bedoeling en is evenmin een belemmering.
Het enige is dat Weijts af en toe net iets té duidelijk een gelaagd boek wilde schrijven. Dat de muziek van Scarlatti een motief is, dat ziet het kleinste kind en dat werd me net iets té vaak uitgelegd en verklaard en de verbanden dus iets te vaak gelegd.
Dat is echter de enige echte hiccup in the story.
Eindoordeel:
Vlot boek, best boeiend verhaal, indrukwekkend als debuut.
***1/2
1 opmerking:
Net ook uitgelezen. Waar ik aanvankelijk een beetje het gevoel had een afkooksel van Geerten Meijsing (meer bepaald van diens roman Altijd De Vrouw) te lezen - een onbehoorlijke determinering, want om Meijsing te klonen moet je verdomd goed kunnen schrijven - laat het boek toch een volwaardige eigen stem horen. Maar dat is toch dankzij de voortdurende analogieen met muziek, pianospel en Scarlatti's sonates in het bijzonder, want het verhaal over de onmogelijke liefde op zich was, hoewel tergend en dramatisch, voor mij niet voldoende om een roman te dragen. Het verbrokkelen van de chronologie in de structuur van het boek was af en toe een beetje verwarrend, maar de plot is gelukkig kernachtig genoeg om hier niet zwaar aan te tillen. Voorlopig wel weer genoeg over Amsterdamse harpijen en Italiaanse stadsgezichten gelezen, maar van tijd tot tijd moet het er ook zijn.
Een reactie posten