Connor McKnight is dertiger en zou een droomleven moeten hebben: een fotomodel als vriendin, beroemde schrijvers in zijn vriendenkring en hij frequenteert hippe feestjes met andere semi-celebrities.
En toch is het veel schijn: zijn relatie brokkelt af en hij zoekt zijn heil in drank en strippers. Zijn leventje stort langzaam in elkaar...
Mijn oordeel:
McInerney hoort thuis bij het rijtje "hippe" schrijvers die hun boeken situeren in een voor ons onbekende scene in New York. Wie Bright Lights, Big City gelezen heeft, herkent de stijl meteen. Ook bij bijvoorbeeld Brett Easton Ellis zie je dit.
En, eerlijk gezegd, wanneer het met mate genuttigd wordt, dan vind ik dit zeer aangenaam leesvoer. Literair gaat het niet zo heel erg diep, en Connor volgt een vrij voorspelbare neergang, maar de cool die van de pagina's afloopt maakt het boek grappig en zeer leesbaar. Het is allemaal bedekt met een dikke laag ironie. Het is een satire op de oppervlakkigheid van de celebritywereld en op diegenen die daar (wanhopig) deel van willen uitmaken.
Wat hier ook leuk is, is hoe McInerney regelmatig switcht van vertelstandpunt: dan is het een ik-persoon, dan tweede persoon, dan de alleswetende verteller. Beetje vreemd in het begin, maar het duidt een beetje op de verschillende gemoedstoestanden van de ik-verteller die de ene keer zichzelf van wat meer afstand te zien dan de ene keer. En het werkt wonderwel.
Ik moet alleen opletten dat ik niet te veel van dat soort boeken na elkaar lees, en het blijft leuk. Volgend jaar een Ellisje:-)
Eindoordeel:
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten