Keith brengt de zomer van 1970, samen met zijn vriendin Lily en een allegaartje van andere vrienden en kennissen, door in een kasteel in Italië.
In de geest van de heersende seksuele en feministische revolutie, gedragen (sommige van) de vrouwen zich als mannen, wat bij Keith de hoop doet opleven dat hij met een aantal van hen een aantal vluggertjes kan beleven. Vooral de borsten van Scheherazade doen zijn libido op hol slaan.
Mijn oordeel:
Mwah... het zal voor een deel zijn omdat ik uiteraard niet heb deelgenomen aan die revoluties (wegens nog niet geboren) en ook al omdat die revoluties niet tot in Opwijk zijn doorgedrongen, maar deze satire op die tijd en de kritische deconstructie van de vrij negatieve gevolgen van een als positief bedoelde revolutie gaat grotendeels aan mij voorbij. En om me nou eerst te gaan verdiepen in die geschiedenis om dan beter dit boek te kunnen waarderen, gaat me iets te ver :-) Waar dat voor een beter geïnformeerde lezer misschien meerdere betekenislagen geeft, is het verhaal van Keith die zich in de slaapkamers en de slipjes van zijn vrouwelijke kasteelgenoten probeert te manoeuvreren een beetje zielig. Pagina's lang lust hij naar een nacht met Scheherazade om dit dan door een verkeerd geplaatste opmerking allemaal teniet te doen. Uiteindelijk belandt hij dan in het bed van Gloria waarmee hij, in een aantal annexen, ook later nog allerlei zogenaamde geliberaliseerde seksuele (zij het vooral in het boek geïmpliceerd en niet expliciet) escapades beleeft.
Ook de psychologische laag waarbij Keiths stiefzuster (hij is geadopteerd) een belangrijke rol speelt, is me onduidelijk.
Kortom, het gaat over een tijd die ik niet echt ken. Zonder die kennis blijft een boek over zonder echt doel. Jammer, maar ik kan er dan ook geen gefundeerd oordeel over schrijven.
Eindoordeel:
**1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten