Eilis woont in de na-oorlogse jaren in Ierland samen met haar moeder en haar populaire zus Rose.
Als zich een mogelijkheid aanbiedt om naar de Verenigde Staten te trekken om daar een beter leven voor haarzelf op te bouwen, pakt Eilis, enigszins onder druk van Rose, deze kans aan.
Mijn oordeel:
Driekwart van dit boek vond ik het niet erg briljant: beetje kabbelend, wel aardig en goed geschreven maar een beetje stationsromanachtig of een moderne versie van een Jane Austen boek, deze keer dan in het midden van de 20e eeuw. Eilis is op zoek naar, tja, vanalles: een carrière, liefde terwijl ze aan de andere kant nog vast hangt aan familie en last heeft van heimwee e.d.
Het wordt boeiender vanaf het moment dat ze Tony leert kennen en we een dualiteit in Eilis zien opduiken die er eerder misschien niet zo was. Waar Eilis eerst een wat bedeesde jonge vrouw was die zich bijna willoos lijkt te plooien naar de aloude regeltjes van het leven in een Iers katholiek dorp, staat hier nu een geëmancipeerde jonge vrouw die in de liefde niet zomaar de redding ziet. Als Eilis onverwacht moet terugkeren naar Ierland, op het eerste zicht tijdelijk, zien we pas echt de evolutie die ze heeft doorgemaakt. Een evolutie die zich een beetje stiekem het hele boek heeft gemanifesteerd, maar die zo is gebracht dat ik het als lezer niet meteen opmerkte (misschien ook omdat ik natuurlijk niet de oude Ierse katholieke tradities en regeltjes ken). Zeer subtiel geschreven.
En dat maakt het boek wel goed en raakte het me op het einde wél. We veranderen allemaal stiekem en pas als je na een tijdje terugkeert in je oude omgeving, valt dat ineens op. Die omgeving lijkt dan veranderd, maar eigenlijk ben je het zelf. Het boek is dus gegroeid en het was de moeite om het uit te lezen (is ook niet superlang 226p).
Eindoordeel:
****
Geen opmerkingen:
Een reactie posten