Opperlans! Taal- & Letterkunde - Battus

Genre: taal

In't kort: Opperlans is de taal om de taal, het nederlands dat je gebruikt om het plezier van de taal, het spelen ermee en niet het saaie droge communicatiemiddel.

Mijn oordeel: Dit boek werd als een van de favoriete boeken aangedragen daar Jan De Smet van De Nieuwe Snaar. Dat dit een favoriet boek van deze man is, hoeft niet te verbazen, want ook De Nieuwe Snaar maakt vaak leuke, taalgerichte liedjes die bol staan van creatief talgebruik. Vaak leuk om naar te luisteren, als het maar niet te lang duurt. De beperking maakt het leuk voor mij.

Zo ook met dit boek. En ik wik en weeg mijn woorden want dit was een (niet goedkoop) geschenk. Als je dit boek echt zou gaan lezen als een boek, dan word je er horendol van. Al die leuke spielereien met woorden en palindromen en rijmelarij en echt geen moment kom je tot rust met iets wat op een opbouwend stuk tekst lijkt. Dat is ook wat het boek hoort te zijn, een opeenstapeling van al dat taalgetover.

Ik ben de eerste om toe te geven dat ik vroeger (en nu ook nog wel af en toe) ook continu mensen 'ambeteerde' met mijn gerijm en het onophoudelijk toepassen van voor mij toen grappige maar voor anderen (laat ik me vertellen door zussen en zo) strontvervelende replieken die puur op het tot in den treure doorgedreven taalspel berustten. Als ik dit boek lees, dan weet ik nu hoe vermoeiend dat moet geweest zijn. :-) Dit boek doet met mij wat ik dus toen ook deed: onophoudelijk doordrammen.

Het is dus geen boek, jammer genoeg, waar ik heel warm voor loop, maar het is wel, als geschenk, op mijn lijf geschreven dus diegene die het me gegeven heeft, kent me op dat vlak wel goed... Of wilde me een spiegel voorhouden, haha.

Eindoordeel
Ik geef geen sterren omdat dat bij dit boek niet kan. Het is iets wat je af en toe vastpakt, even in bladert en de ene keer leuk maar de andere keer storend vindt. Ideaal om bij het toilet te leggen. Ergens tussen nul en vijf sterren dus.

De Groote Oorlog - Sophie de Schaepdrijver

Genre: Geschiedenis; WO I

In't kort: In dit boek bekijkt Sophie de Schaepdrijver de eerste wereldoorlog vanuit Belgisch perspectief en vooral welk effect die oorlog heeft gehad op de ook toen getroubleerde relatie tussen Vlaams en Frans.
We krijgen een niet steeds chronologisch verhaal. Aan de ene kant vertelt de Schaepdrijver het verhaal van de oorlog om dan in het volgende hoofdstuk de geschiedenis van het activisme en de vlaamsgezindheid in die periode te belichten.

Mijn oordeel: heel interessant boek en ook heel goed geschreven. Het wierp voor mij toch een verhelderend licht op de hele geschiedenis van het activisme en hoe dat niet steeds een directe link met alle vlaamsgezinden moet krijgen. Zekere nuances zijn wel van belang.

Hoewel ik dit boek al een vijftal jaren in de kast had staan, is het wel 'grappig' het net nu gelezen te hebben, nu de discussies tussen Vlaams en Waals weer zo oplaaien. Ook in de tijd van WO I waren er mensen die wilden onderhandelen met elkaar om zo steeds meer waardering te krijgen en waren er de activisten die er meteen korte metten mee wilden maken. Dat dit na de oorlog er alleen maar voor gezorgd heeft dat Vlaams zijn een behoorlijk negatieve bijklank kreeg en de Vlaamse emancipatie daarom een fikse set-back heeft moeten doorstaan, is een wijze les. Eentje die alweer vergeten lijkt te zijn.

Dit boek bevestigt nog een andere waarheid: oorlog is smerig en nergens goed voor.

Zeker in deze periode in ons kleine Belgenlandje is dit haast verplichte lectuur. Het werpt een relativerend licht op de huidige politieke situatie. Het is daarnaast een vlotte, goed-lezende introductie tot meer kennis over WO I. Niet iedereen weet er evenveel van als Niel :-)

Eindoordeel:
****

Dark Horses & Underdogs - Les Krantz

Genre: geschiedenis sport

In't kort: ook hier zegt de ondertitel alles: 'the greatest sports upsets of all time'. De auteur neemt ons mee naar 50 wedstrijden waarbij David de vloer aanveegde met Goliath.

Mijn oordeel: dit boek werd geschreven door dezelfde man van 'Not till the fat lady sings', maar is van iets later. Dat zie je ook aan de lay-out: veel mooiere en kleurigere foto's en een modernere typografie. Maakt het een mooi boek om op je koffietafel te hebben liggen. En ook de onderwerpen zijn iets recenter ('04 Boston Red Sox, '02 Patriots, ...).

Uiteraard zijn er veel overlappingen met zijn vorig boek (ijshockey USA-USSR, de '86 Boston Red Sox, NCAA basketbal '83), maar deze keer zijn er heel wat 'Europese' sportmomenten, zij het meestal wel met een Amerikaanse bril. Greg Lemond passeert de revue, USA-Engeland op het WK voetbal '50 en zowaar zelfs Frankrijk-Senegal op het WK '02. Ook golf is er, gymnastiek (Kerri Strug en haar gebroken voet), tennis (Ivanisevic op Wimbledon) en zelfs schoonspringen. Dit boek is dus iets meer voor elk wat wils dan zijn vorige.

Ook hier is een dvd bijgevoegd met een 20-tal korte reportages. Mooi gedaan.

Eindoordeel: ****

The greatest sports arguments of all time - Christopher Russo

Genre: geschiedenis American sports

In't kort: zoals de titel het zegt, krijgen we een 100-tal onderwerpen waarover al heel wat over en weer is gediscussieerd in het verleden, en hoe de auteur daar tegenover staat.

Mijn beoordeling: de auteur staat ook bekend als 'the Mad Dog', en heeft samen met z'n maatje Mike Francesa een dagelijkse sport-talkshow bij een groot radiostation in New York. Hij kan dus met kennis van zaken spreken.

We krijgen uiteraard heel wat issues over American football, basketball, baseball en hockey, maar Russo maakt ook plaats voor tennis en de Olympische Spelen. Dus toch enkele onderwerpen die ons Europeanen bekender in de oren klinken.

Russo gaat knap tewerk in enkele van zijn onderwerpen. Wanneer het gaat over wie de beste was, Willie Mays of Mickey Mantle, pleit hij eerst 'the case for Willie', vervolgens 'the case for Mickey', en velt hij vervolgens een eindoordeel. Mooi gedaan, nergens kan je hem van oppervlakkigheid beschuldigen.

Uiteraard is dit boek al wat gedateerd (uitgekomen in 2003), waardoor hij soms (achteraf gezien) de bal misslaat. Zoals wanneer hij Tom Brady een eendagsvlieg noemt. Maar Brady moest toen nog zijn Patriots-dynastie opbouwen. En het perfecte seizoen in American football (19 opeenvolgende wedstrijden winnen) dat niet zou kunnen. O, wait, daar was hij juist, Damn you, David Tyree!!!! (en ja, het zit nog diep. sorry, het moest er even uit.)

Maar dus een very entertaining book.

Eindoordeel: ****

ps: en nu even iets anders dan sport.

Not till the fat lady sings - Les Krantz

Genre: sportgeschiedenis US Sports, toiletboek

In't kort: de ondertitel 'the most dramatic sports finishes of all time' maakt uiteraard veel duidelijk. De auteur neemt ons mee naar 50 memorabele wedstrijden en seizoenen, waarbij het venijn steeds in de staart zit.

Mijn oordeel: uiteraard focust dit boek op American sports, al krijgen we ook een beetje uit de Olympische Spelen voorgeschoteld (basketfinale 1972, ijshockeyfinale 1980). Leuk boek, mooie foto's, van enkele dingen had ik al gehoord, sommige had ik zelfs gezien, maar overall veel trivia bijgeleerd. Bij het boek zit ook een dvd, waarop we enkele van de aangehaalde wedstrijden kunnen zien. Mooi gedaan.

Eindoordeel: ***1/2

ps: waarop slaat dan de 'fat lady' uit de titel ? voor amerikanen is een sportwedstrijd als een opera, en een opera eindigt altijd met de diva (de fat lady dus) die een aria zingt. met andere woorden, verkoop het vel van de beer niet voor hij geschoten is, wacht tot het eindsignaal vooraleer je begint te vieren...

Friday Night Lights - H.G. Bissinger

Genre: team biografie

In't kort: samen met de auteur volgen we de Permian High School Panthers, een American football-team, een volledig seizoen, van de voorbereiding tot en met de state playoffs, hopend op en vechtend voor de titel 'best Texan high school football team'.

Mijn beoordeling: High school football & basketball zijn 'very big' in de USA. Elke zichzelf respecterende high school (14- tot 18-jarigen) heeft een groot stadion (gemiddeld 15.000 plaatsen !!!), waar tijdens de wintermaanden elke vrijdagavond een football-wedstrijd plaatsheeft. Vandaar ook de 'friday night lights' uit de titel.

Zoals gewoonlijk met boeken over dergelijke onderwerpen, spitsen we ons toe op enkele key-players en hoe ze al dan niet groeien in de loop van het seizoen. Leuk, uiteraard, some make it, some don't. As usual.

Maar wat dit boek beter maakt dan zijn genre-genoten, is het achtergrondverhaal dat goed wordt uitgediept. We bevinden ons namelijk in Odessa, Texas, in het midden van de Oil Belt. De olie-industrie doet het echter verre van goed, en de staat heeft zijn hoop gericht op George Bush sr (we zitten in 1988, verkiezingen Bush sr - Dukakis) om Texas nieuw leven in te blazen. De achteruitgang van de olie-industrie wordt treffend beschreven, met alle grootheidswaanzin die eraan vooraf ging. Daarnaast krijgen we nog heikele onderwerpen als racisme, de achteruitgang van het kwaliteitsonderwijs en de schrijnende toestanden in de achtergestelde wijken voor de kiezen gegooid.

Dit boek schotelt je dus geen rooskleurig beeld van the rural South voor. Wat het misschien logischer maakt dat de bevolking zich vastklampt aan enkele 18-jarige bonken die het beste van zichzelf geven op een football-veld.

Met de huidige crisis en het latente racisme in de verkiezingsstrijd tussen Obama en McCain in het achterhoofd, blijft dit boek trouwens (helaas) brandend actueel...

En eens géén happy end, voor de verandering.

Eindoordeel: **** 1/2

PS: van dit boek werd ook een film gemaakt onder dezelfde naam. Eveneens excellent.

The Flying Scotsman: Cycling to Triumph Through My Darkest Hours - Graeme Obree

Genre: sporthelden

In't kort: autobiografie van een depressieve wielerheld.

Mijn oordeel: Iedereen van mijn generatie die in het begin van de jaren '90 zich voor wielrennen interesseerde kent Graeme Obree, die wat vreemde man die in '93 op zijn schijnbaar van wat bij elkaar geraapte onderdelen opgebouwde fiets het werelduurrecord van Francesco Moser brak. De ene vond Obree toen een kermisfiguur, de andere vond hem een held.

Omdat het net zo'n onverwachte held was, is hij bij mij een van dé wielerhelden die ik bewust heb meegemaakt (de andere grote is Greg Lemond). Iemand die tegen alle conventies in en zonder gigantische budgetten een droom behaalt: ik heb er duidelijk een zwak voor. Dat hij, ondanks dat hij vaak geridiculiseerd en niet enstig genomen werd, iedereen dan toch een neus kunnen zetten, is geweldig.

Obree is op zijn elan voortgegaan en is toen ook wereldkampioen achtervolging geworden. Hij zou dat ook het jaar daarna geworden zijn, ware het niet dat de UCI zijn fiets en vooral zijn fiesthouding erop verboden. De reden? Dat ze hun machtspositie nog eens wilden benadrukken, ben ik bang. Ze voelden zich te kakken gezet. En dat exact een uur voor Obree de baan op moest om zijn titel te verdedigen. Dat heet op de man mikken.

Ondanks dat is Obree later nog teruggekomen ook, met de legendarische 'supermanpositie' op de fiets, waardoor hij weer met het succes kon aanknopen. Tot, je raadt het al, de UCI ook dat verbood. Voor Obree er kwam, kon werkelijk alles, zonder enige inmenging van de UCI. Van zodra een 'onnozele Schot' toont dat een beetje doorzettingsvermogen en vernuft de grote bedrijven te snel af kunnen zijn, treden ze op. Als je weet dat Obree manisch-depressief is (het leitmotiv in zijn autobiografie (dat dan meteen een vorm van therapie is)), mag het niet verbazen dat dit heeft geleid tot een zelfmoordpoging (net op tijd verijdeld).

Nu, Obree zoekt de schuld daarvoor helemaal bij zichzelf. Hij zegt nergens dat de UCI hem tot die daad heeft gedwongen. In het boek portretteert Obree zichzelf als een depressieve man die in zijn manieën tot grootse daden en wilde ideeën in staat was en in zijn depressieve buien de drank opzocht en tot tweemaal toe er bijna een einde aan maakte.

Het is voor een Obree fan als ik tegelijk een ontluisterend boek dat Obree menselijker maakt als een bevestiging van zijn status als sportheld. Tegen de stroom in durven gaan, alle kleinerende Indolente mensen hun ongelijk bewijzen is indrukwekkend. Uiteraard zijn in het boek de spannendste momenten die waar hij ons meeneemt op de queeste naar het werelduurrecord, en bij de andere delen kan je je moeilijk van de indruk onrdoen dat die man inderdaad hulp nodig had/heeft. Maar ook daar vind ik zijn eerlijkheid bewonderenswaardig.

Puur objectief is dit boek niet the best read ever. De vaart gaat er geregeld ook uit. Aan de andere kant past dat ook perfect bij Obree zelf: hij heeft het zelf geschreven zoals zijn leven is: hoge pieken, zeer diepe dalen.

Eindoordeel: ***1/2